Als een motorisch gestoorde piranha zwom ik er mijn baantjes. Iedereen die ooit in de jaren vijftig van de vorige eeuw zwemles heeft gehad in het Marnixbad in Amsterdam, weet waaraan dat lag. Zij deden dat waarschijnlijk ook. Tijdens dat uurtje zwemles per week zag je veel kinderen vol angst en beven aan de rand van het bad staan en op het teken van de badmeester al dan niet in het water springen. Altijd bleven er wel een paar kinderen staan, maar die weigeraars maakten natuurlijk geen enkele kans. Met een paar grote stappen was de badmeester bij ons en...
Continue reading...Amsterdam
Als stegen konden praten
Achter de kerk stond een fietsenhok. Het hok behoorde bij de lagere school. Het was een open fietsenhok, maar het bood genoeg bescherming tegen de regen, de wind en nieuwsgierige blikken. Wie staat daar vanavond? En met wie? Ik denk dat we allemaal wel zo’n plekje kennen. Eén van de belangrijkste plekjes uit onze jeugd. Ook stegen waren populair. Het meest favoriet waren de doodlopende steegjes. Je moest er op tijd bij zijn, anders waren alle plekken al vergeven. Maar te vroeg komen was ook geen goed idee. Een donker huis aan het eind van een populaire doodlopende steeg betekende...
Continue reading...Koetilan
Aan de buitenmuur bij de keuken van onze bovenwoning in Amsterdam hingen de kooien van de Teroetjoek en de Koetilan. Als ik aan onze woning in Amsterdam denk, dan denk ik ook altijd aan deze twee vogels. Maar ook als ik onze familiegeschiedenis bekijk en denk aan het leven van mijn overgrootvader in Pasoeroean en Probolinggo, dan zie ik altijd vogelkooien. Opgehangen aan de overkapping van het terras. Op het terras staat dan zo’n typisch koloniaal tafeltje met gemakkelijk zittende stoelen. En op het tafeltje staan de glazen met cognac, waar af en toe uit wordt genipt. Uiteraard zitten in...
Continue reading...De Kolenkit
Het heette geen kolenkitbuurt. Het heette gewoon Amsterdam Nieuw-West. Het was niet landelijk bekend, maar gewoon een leuke buurt om te spelen. Zelf woonden we op een etage in de Korte Marnixstraat. Uit het raam kijkend keken we op de Brouwersgracht.
Continue reading...Korte Marnixstraat 16-I
Een paar keer per jaar parkeren we op zondagochtend de auto bij de ‘zandhoek’. Op zondagochtend, omdat Amsterdam dan nog slaapt. We gaan bij voorkeur als het weer ietwat betrokken is. Dan is de stad op haar mooist. Dan kan ik mezelf, wanneer ik een beetje door m’n wimpers kijk, terugbrengen in de tijd. Terug naar mijn jeugd of zelfs nog verder in de tijd. Amsterdam in zwart/wit. De ‘Zandhoek ligt tegenover ‘het Stenen Hoofd’. In het verleden de aanlegsteiger voor buitenlandse schepen en voor de kleinere marineschepen. Daarnaast staan de prachtige pakhuizen uit de tijd van de Verenigde Oostindische...
Continue reading...
