Ik liep de wachtruimte binnen en zag haar zitten. Bijna meteen. Ze zat naast Viel op de bank. Eerst groette ik Viel en Joyce. Daarna de andere familieleden en vrienden die naar de crematieplechtigheid van tante Yola waren gekomen. Althans degenen die in dezelfde wachtruimte zaten. Rechts. Hitty, Ish, Ralf en ik werden namelijk naar de rechter wachtruimte verwezen. Wisten wij veel dat de directe familie van tante in de linker wachtruimte kon plaatsnemen. Maar, rechts was ook goed. Ik moest eerst de aanwezige familieleden en vrienden begroeten. Zij zaten ook rechts en ik weet niet waarom. Ja, eigenlijk weet...
Continue reading...Ron Krancher
Een naar mannetje
“Hoe is het met Moos?” Kees had een kort en krachtig antwoord voor me. “Dood!” Hij nam het stompje sigaar uit z’n mond, pufte een wolkje rook uit en herhaalde z’n mededeling. “Dood. Hartstikke dood. De kaart hangt op het bord.” “Dat heeft ie dan vlot gedaan,” zei ik harteloos. Even harteloos als dat ik me voelde. “Ja,” zei Kees. “Z’n zuster wilde het nog niet laten gebeuren, maar hij wilde al lang dood.” Wijzend naar een plek ergens verderop vervolgde Kees: “Die andere naarling is nu naar het afscheid van z’n vriend.” Hij begon alweer rood aan te lopen...
Continue reading...King of the Hill
Hij zat altijd aan de rand van de heuvel en keek uit over de vallei. Onze neef Art zag hem daar vaak zitten. De ‘mountain lion’ zoals ze in Amerika de poema ook wel noemen. Hij had een uitgebreid jachtgebied in de heuvels rond Art’s huis. Art’s huis staat boven op de top van een berg van waaruit je de vallei van Apple Valley kunt overzien. Achter het huis ligt een grote vlakte omzoomd door heuvels. Op de vlakte joeg de ‘mountain lion’ op konijnen en andere harige knabbelaars. Met z’n prooi trok hij zich dan weer terug in de heuvels....
Continue reading...Pater Noster
Ken je nog die open liften die aan één kabel hangend tegengesteld omhoog en omlaag gaan? Ik geloof niet dat die liften, omdat ze aan de instapkant niet worden afgesloten, nog in Nederland mogen worden gebruikt. Je ziet ze af en toe nog wel in die heerlijk nostalgische zwart/wit films. Zo’n lift heet een pater noster. Maar een pater noster kan ook de onderlijn van een werphengel zijn. Of een rakband; het lijntje tussen de uiteinden van de klauw van een gaffel, dat de klauw tegen de mast houdt en vaak is voorzien van klootjes. En wie weet heb je...
Continue reading...Zomaar een zonnige dag?
Het is mooi in het Spanderswoud. Bij ‘s Graveland liggen een aantal percelen van natuurmonumenten, die de zoom tussen ‘s Graveland en Bussum/Hilversum opvullen. Een mooi gebied. Ooit in de 17e eeuw aangelegd door de Florijnenbezitters uit Amsterdam om in het buitengebied de stank van de grachten te ontvluchten. De Herengracht, Prinsengracht en Keizersgracht zien er nu prachtig uit. Relatief schoon water en prachtige rijk versierde panden. Maar dat is nu. Vroeger waren de grachten smerig en stonken ze naar stront. Ondanks dat ze in prachtig versierde panden woonden, hadden de aandeelhouders van de V.O.C. behoefte aan de rust en...
Continue reading...
