Saturday May 2, 2009 In Memoriam: Man Sooksawee For all who loved him, Today we lost our Thai brother, one of our dearest friends. From the very moment we met, he embraced us into his life. He shared with us his family, his house, his friends and his food. But above all he shared his heart, his big generous, caring, compassionate and sensitive heart with room for so many. He loved everyone and everyone loved him. With his philosophy of kindness, goodness and always seeking for the positive side he taught us how to be a better person. My...
Continue reading...Ron Krancher
Dag lieve Thaise broer; dag lieve Man.
Het zal wel weer één van die rare stunts van je zijn geweest. Zo’n slecht doordacht moment. Hoe heb je nou ooit kunnen denken dat je er helemaal alleen voor stond? “I want to live like you two”, zei je regelmatig tegen ons. En Hitty antwoordde dan altijd met: “Dat komt straks, Man. Eerst nog deze periode door. Als je kinderen klaar zijn met hun school dan is het jouw tijd.” “Ron, ze noemden me de man van vijftig miljoen! Het overgrote deel is weg. De crisis heeft het meeste opgeslokt.” Dat zei hij een aantal jaren geleden tegen me,...
Continue reading...Wijd gespreide poten
Daar staat ie. Op het terras. M’n hangmat met groen stalen onderstel. Z’n maatje staat op z’n plek voor de openslaande deuren van de keuken. Ook het maatje is van onder groen gestaald. M’n twee trouwe rustpunten, die met wijd gespreide poten me uitnodigden om niets te doen. We zijn nu vier weken thuis van onze jaarlijkse twee maanden Azië, maar die twee maanden leken, door het kalme tempo waarin het zich voltrok, zes maanden te hebben geduurd en de vier weken hier in Nederland lijken daarentegen in een week gepasseerd te zijn. Vandaag had ik de kans om in m’n hangmat...
Continue reading...The Belly of the Beast
We reden door ‘Down Town’ Los Angeles; in een grote, zwarte, glimmende, verschrikkelijk dure Cadillac. Overal donkere mensen die in het duister van de invallende nacht op weg waren, of in lange rijen bij een uitgifte punt op een gratis maal stonden te wachten, of… in groepjes op de hoek van de straat stonden en met een schuin oog onze langsrijdende auto volgden. Ik voelde me er net zo op m’n gemak als in de duisternis van Amsterdam-Oost. Niet dus! Voordat we in ‘the Belly of the Beast’ terecht kwamen hadden we de dure wijken van Beverly Hills doorkruist en onder andere ‘The Walk of Fame’ dat...
Continue reading...Oom Alex
Mijn oom Alex is dood. Z’n adem ging van zwaar naar licht en daarna naar niets. Hij werd zevenentachtig jaar. Net geen achtentachtig. Dat had een stuk mooier geklonken. Maar ja, oom Alex probeerde altijd alles net even anders te doen. Dus ook nu weer. Geen achtentachtig, maar zevenentachtig. Van zwaar naar licht naar niets. Mijn schoonvader ging ook op die manier van hier naar daar. Uit als een nachtkaars. Geen beweging meer waar te nemen. Wel een warm voorhoofd, waar je nog een kus op kon drukken, maar geen beweging meer in het lichaam. Ik kon oom Alex, na...
Continue reading...
