Ron Krancher

Brilletje, kniekousen en flaporen

Een titel zoals boven dit artikel kan alleen maar verwijzen naar een diep lijden. Maar, zo erg was mijn jeugd nu ook weer niet. Okay, m’n oren werden regelmatig met plakband tegen m’n bolle kop geplakt, maar dat was goed bedoeld. “Zo groeien ze de goede kant op”, zeiden mijn tantes en mijn moeder, onderwijl bijna hysterisch schaterend om me heen dansend. Ik ben daar inmiddels overheen gegroeid, hoor. Het brilletje kreeg ik al op zeer jonge leeftijd, omdat ik op school het bord niet meer kon lezen. In het begin van mijn lagere schoolstudie begon ik bijna achteraan in de klas. Zo...

Continue reading...

Elvis

Dinerend met onze Thaise vriend Man bespraken we zijn relatie met het Thaise koningshuis. Het bleek dat Man en zijn vrouw Phum regelmatig contact hebben met de kroonprinses. Dat contact ontstond toen ze samenwerkten in een ‘Goede Doelen Organisatie’. Tijdens dat gesprekje kwamen we er achter dat de wereld inderdaad maar heel klein is. Pierre, onze in Thailand wonende Brabantse vriend van Friese origine, meldde tussen neus en lippen door dat hij een keer de kapitein was geweest op het jacht van de oudste zoon van koning Bhumipol. Tijdens die trip werd Pierre, als kapitein zijnde, met alle egards behandeld. We...

Continue reading...

Rock Around The Clock

Heb je hem nog? Ik wel! Bill Haley and his Comets. Vijfenveertig toeren. Rock Around The Clock See You Later, Alligator Mambo Rock R-O-C-K Ik heb hem nog, dat vijfenveertig toeren plaatje, uitgegeven in mijn geboortejaar, 1952. Het plaatje heeft heel wat krassen opgelopen in de loop der jaren en ik vraag me af of de naald van de grammofoon niet in drie of vier sprongen het middengat van het vinyl opzoekt. Maar is dat belangrijk? Is het belangrijk dat er nog geluid van het plaatje afkomt? Ja…natuurlijk wel! Maar, niet zo belangrijk als de emotionele waarde die het voor me heeft. Af...

Continue reading...

Korte Marnixstraat 16-I

Een paar keer per jaar parkeren we op zondagochtend de auto bij de ‘zandhoek’. Op zondagochtend, omdat Amsterdam dan nog slaapt. We gaan bij voorkeur als het weer ietwat betrokken is. Dan is de stad op haar mooist. Dan kan ik mezelf, wanneer ik een beetje door m’n wimpers kijk, terugbrengen in de tijd. Terug naar mijn jeugd of zelfs nog verder in de tijd. Amsterdam in zwart/wit. De ‘Zandhoek ligt tegenover ‘het Stenen Hoofd’. In het verleden de aanlegsteiger voor buitenlandse schepen en voor de kleinere marineschepen. Daarnaast staan de prachtige pakhuizen uit de tijd van de Verenigde Oostindische...

Continue reading...

Mijn Twaalfsnarige Eko

Toen ik vijftien jaar oud was leerde ik gitaar spelen. Maar hoe hard ik ook mijn best deed; een geweldige gitarist ben ik nooit geworden. Ik volgde m’n vrienden in hun poging om een bandje te beginnen en werd gaandeweg dat proces meer en meer genegeerd. Vermoedelijk omdat ze vonden dat ik te weinig talent had. Dat klopte eigenlijk ook wel…, dacht ik. Op een gegeven moment kreeg ik de twaalfsnarige Eko van ‘de Dandy’s’ in m’n bezit en begon te oefenen. Maar, hoe vaak ik ook oefende, mijn vingers waren niet gebouwd voor het solo-spel; de droom van elke...

Continue reading...