Vandaag presenteert Joyce Bloem haar nieuwste creaties. Weer met volle passie vervaardigde ze een serie bronzen beelden. Naar eigen zeggen viert ze daarmee haar wedergeboorte. Ik ben razend benieuwd naar het resultaat en reis met plezier af richting IJsselstein. Ben je ook zo benieuwd? Trouwens, als je in de buurt van Arnhem komt (bijvoorbeeld om het openluchtmuseum te bezoeken) ga dan ook eens langs bij Park Sacré-Coeur (tegenover Bronbeek aan de Velperweg). Daar vind je Sawah Belanda, een gezamenlijk monument van Joyce en Marion Bloem. Je vindt daar een sawa (creatie van Joyce) omringd door zeven granieten pagina’s met flarden van...
Continue reading...Columns
De macht van Chu Kong
We hoorden trommels en cimbalen. In één en hetzelfde ritme. Boem, boem, tsjing….. boem, boem, tsjing…. Steeds hetzelfde monotone ritme. Boem, boem, tsjing….. boem, boem, tsjing… Het paste bij de situatie. Hitty, Ish en ik stonden op het dakterras van het hotel, kijkend naar de knalgele volle maan. Boem, boem, tsjing….. boem, boem, tsjing. Boven op een dak in Malakka, met op de achtergrond het geluid van trommels en cimbalen en niet gestoord door straatgeluiden of overvliegende vliegtuigen, was dit pure mystiek. De volgende dag dwaalden we de stad rond. Een beetje zwervend. Geen speciaal doel. De klank ‘Malakka’ was voor...
Continue reading...Duisternis
Ik ging vannacht in m’n lievelingsstoel zitten, knipte het leeslampje aan en klapte m’n laptop open. Op het moment dat ik de laptop open klapte besloot het leeslampje het loodje te leggen. Geheel op eigen laatste kracht. Een soort zelfdoding. Gewoon klaar. Uit! Ik klapte de laptop weer dicht en ging op zoek naar een reservelamp. Een invaller. Een bankzitter. Ik vond er één die genoeg gemotiveerd was om als plaatsvervanger van de suicidelamp z’n licht over me te laten schijnen. De wereld werd weer helder en ik klapte m’n laptop weer open. Na een tiental minuten klapte ik – door gebrek aan...
Continue reading...Bloeddonor
Tijdens de natte moesson vallen ze bij bosjes uit de struiken en boren ze zich een weg door je kleren richting je bloed. Als je op tijd bent dan kan je zo’n beestje nog terugtrekken door je broek of blouse, maar meestal ben je al te laat. Dan hebben ze hun kop al door je vel geboord en zijn ze heel moeilijk los te krijgen. Er is wel een trucje voor met een plantenblad, maar dan moet je wel eerst goed bij het beestje kunnen komen. Meestal betekent dat het om de honderd meter je kleren uitdoen en het lichaam inspecteren. Dat is...
Continue reading...Nasir (2/2)
(vervolg) Nasir liep voor ons uit. Hij zou ons de weg wijzen naar de Theresiakerk. Op de Theresiaschool heeft m’n moeder nog les gehad van de nonnen. Ogenschijnlijk zonder op het verkeer te letten stak hij de straat over. Het verkeer remde voor hem af en reed vervolgens achter hem langs. Zo leerden we oversteken in Jakarta. Hij wees ons op een groot huis in koloniale stijl. Hij ‘vertelde’ ons dat hij daar had gewoond; samen met z’n moeder, die in dienst was van een grote roodharige, besnorde Hollander. “Een goede man,” gebaarde hij. “Hij was als een vader voor me.” Ik vroeg...
Continue reading...
