Columns

Bahrija

“Er is een mooie wandeltocht ten westen van Mdina. Laten we die morgen gaan doen.” “Hoe lang?” vroeg ik achterdochtig, door ervaring wijzer geworden. “Tien kilometer,” antwoordde ze losjes uit de pols. “Heuvel af?” “Ja,” reageerde ze. “Ook.” “Weet je al welke bus we moeten nemen?” “Nee, maar dat vraag ik wel bij de man in het bushokje.” We kennen die man van een eerder bezoek aan Malta. Een paar jaar geleden werkte hij zes uur per dag bij de halte van St. Julian’s, maakte daar gezellige praatjes met toeristen, informeerde hen over de te nemen bussen en verkocht losse...

Continue reading...

Walnoten en eikels

Een paar keer per week wandelen we in de bossen van ‘s-Graveland. We hebben de beweging nodig, alhoewel Hitty ook een paar keer per week naar de sportschool gaat om daar de pondjes te bestrijden en eigenlijk meer voor de gezelligheid met me meeloopt. Het is goed voor ons lijf en leden en we maken van de nood een deugd door tegelijk ook belangrijke zaken door te spreken. Zo langzamerhand hebben de bossen van ‘s-Graveland nauwelijks nog geheimen voor ons. We weten nu zo ongeveer wel waar wat staat en waar welk pad ons naartoe leidt. Dat geldt voor alle...

Continue reading...

Kretek

Negen jaar geleden stopte ik met roken, omdat ik van mijn lichaam een seintje kreeg dat dat verstandig zou zijn. Tot die tijd rookte ik bijna alles dat te inhaleren was, behalve heroïne, cocaïne, crack en wat er zoal te krijgen is op dat gebied. Ik rookte zeg maar gezond. Het meest rookte ik shag. Halfzware shag. Heel bedreven rolde ik dan een sigaret en rookte totdat mijn vingers begonnen te schroeien. Wat ik in de asbak uitdrukte kon je moeilijk nog een peuk noemen. Op de eerste reis naar Indonesië leerde ik kretek kennen. Nee, dat is voor zover...

Continue reading...

Een stille moordenaar

We worden steeds weer verrast door de plotseling opduikende dieren. Soms zijn het grappig huppende en soms statig voortstappende. De natuur van Australië is werkelijk prachtig en overweldigend. Op onze trip naar Merimbula zagen we langs de kant van de weg meteen al veel wallaby’s en kangoeroes. Later, tijdens een bushwalk, zagen we ook nog een zwarte leguaan van pakweg vijftig centimeter (exclusief zijn staart), die zich met zijn scherpe nagels had vastgeklampt aan een boomstam, zijn lange staart afhangend richting de grond, terwijl iets verderop een reuzenegel met een soort miereneterssnuit overstak. We hebben geen idee hoe hij heet,...

Continue reading...

Mijn domste actie (tot nu toe)

Ik had hem opgepakt toen we hem tegenkwamen op onze weg naar Barb en Joe. Het schemerde al en we waren hem bijna voorbij gelopen. Hij lag op straat en we vroegen ons in eerste instantie af of hij door een auto was geplet. Dat bleek niet het geval te zijn want hij was nog puntgaaf, ongeveer veertig centimeter lang en ruim een duim dik. Omdat ik dacht dat hij dood was pakte ik hem op bij zijn staart en hield hem omhoog om hem eens goed te bekijken. Zo vaak krijg je namelijk niet de kans om een ratelslang van heel...

Continue reading...