Columns

Mijn vlinder

Het was twee dagen geleden. We stonden net op het punt van vertrekken toen ze opeens op onze patio stond. Een lief meisje van een jaar of acht, met mooie bruine ogen en donker, licht krullend haar. Ze hield een grote bos bloemen in haar handen. Geplukt uit de tuin. Allerlei soorten en kleuren. Een prachtig boeket. “Mag ik u wat vragen?” “Ik wil deze bloemen aan de mevrouw geven van de meneer die dood is gegaan, maar ik weet niet waar ze is.” “Ze is niet hier op de tuin,” zei ik. “Nou dan leg ik het wel op...

Continue reading...

Seroeny yang Kedua

Seroeny (yang Kedua) was het paard van Aïsha. We kochten haar direct na terugkomst van onze ‘bijna-een-jaar-reis’ in 1988. We hadden Ish beloofd dat ze na terugkomst van ons een paard zou krijgen. En beloftes dienen te worden ingelost. Toch? In 1988 hebben Hitty, Aïsha, Ingrid (een vriendin) en ik, een reis gemaakt naar Thailand, Maleisië en Indonesië. In die landen hebben we toen behoorlijk lang rondgezworven. Al met al bleven we zo’n tien maanden weg. In Thailand logeerden we onder andere bij de Akha (een bergstam in de ‘Gouden Driehoek’) en voeren we bij Laos in de patrouilleboot van...

Continue reading...

Mijn vader

Het is alweer vijf jaar geleden dat de laatste Tromp-reünie werd gehouden. Zonder mijn vader en zonder de heer Van der Meer Mohr. Helaas waren beiden reeds overleden. Mevrouw Van der Meer Mohr organiseerde deze laatste reünie van de Oud-Trompers. Niet alleen pa en de Schout-bij-nacht ontbraken. Velen waren al ziek of overleden, waardoor het aantal deelnemers snel afnam. Als we aankwamen stond de heer Van der Meer Mohr ons, samen met zijn vrouw op te wachten. Pa en ik kregen dan altijd een stevige hand van de ‘kleine admiraal’ (zijn bijnaam, want hij was inderdaad klein van stuk). Ma...

Continue reading...

Watervrees (…na bijna verdrinking met Ish)

Kuta Beach Het is een mooi plaatje, hè! Maar de zee is er o zo gevaarlijk. In maart 2008 waren Hitty en ik nog op Bali en we genoten van de wandelingen over het strand. Ik wil nu niet de vakanties van de Bali-gangers vergallen hoor, maar ik vertel het volgende verhaal toch ter overweging: In 1984 waren we op Bali en we genoten van het eiland. Op een middag gingen we naar het strand (Kuta Beach) en Aïsha en ik stonden samen tot mijn knieën in zee. Het gebeurde in een ‘split second’. Van het ene moment op het andere,...

Continue reading...

Elf uur thuis, jongens!

Wie van de vijftigers kent ze niet. Ben Cartwright en z’n zonen Adam, Hoss en Little Joe. Behalve wanneer ze waren neergepaft of in elkaar gemept, kwamen de kerels natuurlijk op tijd thuis. Anders zwaaide er wat. Want Ben was als vader niet mis en Hop Sing had dan altijd nog een restje bonen met spek om ze definitief om te leggen. Zwervend door Amerika kwamen we, in de buurt van Reno, in Virginia City terecht. Bakermat van onze fictieve helden uit ‘Bonanza’. Ron Krancher   Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Anthropologist/Non-Western Sociologist) Weesp 2008

Continue reading...