Addendum: De Tocht der Tochten

Storend is het dat uit de tekst van ‘De Tocht der Tochten’ alle mooie momenten die werden meegemaakt zijn weggevallen. De schoonheid van het woud kwam daardoor niet tot haar recht. Om deze grove fout te corrigeren hebben we vandaag nogmaals dat stukje oerwoud gedaan. Ons nichtje Sunny wilde heel graag ook een keer mee en natuurlijk moest dat van Hitty dan ook maar meteen gebeuren.

De jeep startte weer in één keer, dus ook vandaag was de start goed. We namen weer dezelfde vloeiende bocht bij het Heroïne monument en de rest is al bekend.

Vandaag duurde de tocht wel drie keer zo lang. Het pad is nog steeds twee kilometer lang, maar nu was Sunny erbij en die stelde bij elke bocht een vraag. Het was weliswaar net zo warm als gisteren, maar door het lage tempo was het een stuk beter uit te houden. Of zijn we misschien eindelijk een beetje gewend geraakt aan het lopen in de hitte? Vreemd eigenlijk. We hebben nooit zo’n last van de hitte. En zo dat wel een keer is zal je ons er niet zo snel over horen zeuren. Per slot van rekening hebben we die anderhalve maand dat we terug in Nederland waren alleen maar tegen de koude opgebokst en ons alleen in bed kunnen warmen aan onze tropische dromen.

Net als gisteren was de jungletocht erg leuk. We hoorden veel verschillende vogels fluiten. We hoorden de apen (gibbons) naar elkaar roepen. We hoorden een neushoornvogel en zagen een onbekende grote witte vogel die zich van het ene op het andere moment voor ons onzichtbaar wist te maken tussen het groen van de bladeren. We zagen veel hagedissen, libellen en prachtig gekleurde vlinders. En we zagen een slang wegschieten. Een kleintje, maar toch. Soms was het gebladerde dichtbegroeid en gaf de geur van het rottende woud de illusie van een oerwoud zoals we dat kennen van Borneo. Sunny wilde veel weten en vroeg ons de oren van de natte, bezwete koppen. En dat was leuk. Nieuwsgierig zijn mag (in dit geval). Ze is nu tien jaar oud en begint al een echt dametje te worden. Het is dus de vraag hoelang ze nog met ons dit soort tripjes wil maken. Laten we er dus maar van genieten. Uit ervaring (Aïsha, Nina en Daan) weten we dat het plotseling afgelopen kan zijn.

Ron Krancher

Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Anthropologist/Sociologist of Non-Western Societies) Phuket, februari 2010