(vervolg)
Luierend aan het zwembad voelde ik onrust ontstaan bij een deel van de vrouwelijke zonaanbidders. De hoofden draaiden zich naar de ingang van de tuin. Je zag plotseling platte buikjes ontstaan en borsten werden opgestoken. Ook ik keek naar de ingang, want ik wilde wel ‘ns weten welke macht in staat was zo’n directe verandering van het vrouwelijk lichaam te bewerkstelligen. Een boom van een kerel, met halflang krullend haar, was de binnentuin ingelopen. Op z’n rug droeg hij een kleine rugzak en onder z’n arm twee surfplanken. De dames reageerden alsof ze een Griekse god zagen. Wat een onzin! Nader onderzoek leerde dat het om een Argentijnse god ging.
Cesar, zoals de Argentijnse god zich voorstelde, bleek de wereld rond te reizen. Hij bezocht alle bekende surfstranden. Rose, wellicht ook geïmponeerd door z’n verschijning, nodigde hem ook uit in haar huiskamer. Het werd een gezellige avond. Een avond vol opschepperige reisverhalen en macho gedrag, waar ik ook m’n steentje aan bij droeg hoor! Met m’n één meter drieentachtig in Indonesië toch geen kleine jongen zorgde Cesar met z’n pakweg één meter vijfennegentig voor heel wat meer schaduw. Ik kon dat wel van hem hebben want Cesar mocht dan wel een beetje opschepperig zijn, tegelijk was hij ook een heel aardige vent met wie het goed toeven was.
Hoewel enkele meisjes nog om hem heen bleven draaien keerde de rust aan het zwembad terug. Heel goed wetende dat hun borsten bij de minste geringste verandering van houding terug zouden vallen in hun natuurlijke positie en beseffend dat het nog langer plat houden van het buikje ademnood zou betekenen, kozen de meeste dames eieren voor hun geld. Cesar, de boef, was zich zeer wel bewust van alle aandacht. Hij zorgde er dan ook voor om die aandacht zo goed mogelijk vast te houden.
Cesar wilde altijd vooraan staan. Dat gaf hij zelf ook toe. Hij vertelde zich tot op zekere hoogte ook een leider te voelen. Ik zag dat het met z’n zelfvertrouwen wel goed zat. Met z’n charisma zat het ook wel goed, maar door z’n aantrekkingskracht op de meisjes zag een groot deel van de mannen Cesar als een gevaar. Volgens mij besefte hij dat, gezien het volgende voorval.
Het was zo’n heerlijke Yogya-avond. Rose had een ‘duivenkluifparty’ georganiseerd en het merendeel van de gasten was aanwezig. Het was heel gezellig. Men hapte lustig in de duivenborsten. Er werd koel bier naar binnen gegoten. Verhalen werden uitgewisseld. In Yogya en zeker in Rose Guesthouse, betekent dat al gauw opmerkingen van het niveau: “Ben je al naar de Borobudur geweest?”
Tegen het eind van de schranspartij vroeg Rose de aandacht van de aanwezigen. Ze vertelde het gezelschap dat ze het heel gezellig had gevonden, maar dat er toch nog iets ontbrak. Een oud Javaans gebruik was het eten van de kop van de duif. Je zag de mensen griezelen. Ze keken naar de schaal met de van de lijfjes gescheiden duivenkopjes, waarvan de snavels half open stonden. Rose vertelde erbij dat het eten van de duivenkop alleen door ware leiders gebeurde. Voordat iemand uit de groep hierop kon reageren stond Cesar op, viste een kop uit de schaal en stak het in z’n mond. Krakend vermaalde hij de kop tussen z’n kiezen, onderwijl de kring rondkijkend.
Ron Krancher
Copyright © by Ronald E. Krancher (scribent/Anthropologist/Non-Western Sociologist) 1998
