Doe maar niet doodgaan

Met een kop vol snot stond ik in de keuken van het huis van Ed en Nan, in Jakarta. Rick van vier kwam naar me toe en zei: “Kom we gaan spelen.” Nasaal antwoordde ik hem: “Nee Rick. Ik voel me niet lekker.”  Rick keek me verbolgen aan en zei: “Maar je hebt het beloofd!”

Nadat ik hem had uitgelegd dat ik inderdaad had beloofd met hem te zullen gaan spelen als hij weer terug zou zijn uit school, maar dat ik nu toch echt te ziek was om m’n woord te zullen houden, gaf hij me één van zijn smarties zodat ik weer snel beter zou worden.

De smartie hielp niet direct en ik nam daarom voor de zekerheid ook een paracetamol. Terwijl ik de pil fijn kauwde, zei Rick: “Doe maar niet doodgaan. We hebben je pas nieuw gekocht!”

Ron Krancher

Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Anthropologist/Non-Western Sociologist) Jakarta, February 2009