Eagle Mount

Nepal 1997. Hotel Eagle Mount in Pokhara. Wat een fantastische plek om te wonen. Een kamer met een grandioos uitzicht op de toppen van de Himalaya. Het witte dak van onze aardkloot, dat zo dichtbij ligt dat het lijkt alsof je het kunt aanraken. Wat een uitzicht.

De heenweg was fantastisch. We moesten af en toe balanceren over kleine paadjes, maar de mountainbike-tocht viel ons niet tegen. We passeerden leuke kleine dorpjes, met vriendelijke mensen. Mooie mensen ook. Vooral de vrouwen bezitten een zeldzame schoonheid. Ergens tussen die bergen moet een fabriek staan waar deze prachtige vrouwen worden gemaakt. Ze lijken allemaal naar eenzelfde voorbeeld te zijn gemodelleerd. Alsof er een mal is gemaakt van de mooiste vrouw die er ooit gesignaleerd is en die ook nog haar copyright uit handen heeft gegeven. Wonderlijk mooie vrouwen.

Aan het eind van de ochtend kwamen we bij een hangbrug die over een brede kloof was gespannen. De brug was smal, kraakte en schommelde heen en weer toen we er met de fiets aan de hand overheen liepen. Maar hij voelde wel stevig genoeg aan. We voelden ons veilig op onze tocht naar de andere kant en genoten van het uitzicht naar de bodem van de kloof. Lekker diep.

Aangekomen aan de overkant verging me het lachen. Over met de pret! Vanaf hier moesten we op onze terugweg naar Pokhara continu heuvelop trappen. Dezelfde weg terug was geen optie. Dat was namelijk ook heuvel op, maar dan via smalle paadjes. We kozen voor de geasfalteerde weg. Maar ach, wat hadden we de dag erna spierpijn. We waren lange uren zwoegend onderweg. Terug naar ons hotel. En eigenlijk ging dat best aardig. Ja, zwoegend en af en toe rustend, maar het verbaasde ons dat we toch nog zo fris aankwamen. Maar dan die volgende dag. Alles deed pijn. Niet alleen onze benen, iets dat je zou verwachten, maar ook onze rug- en nekspieren en onze armspieren ‘gilden’. We kwamen er achter dat je veel meer spieren op hun donder geeft tijdens zo’n tocht, dan alleen die van je benen. We berustten er dus maar in dat de pijn wel een paar dagen zou duren. En dat deed het!

We hebben daarna nooit meer in de Himalaya gefietst. Hitty opperde het nog wel eens, maar ik ben toch niet echt gek?

Ron Krancher

Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Anthropologist/Non-Western Sociologist) Weesp 2003.