Tegen de Mexicaanse grens ligt in Zuid-Arizona een gebied dat is uitgeroepen tot natuurreservaat. Het is het gebied ten westen van Bisbee, het oude mijnstadje in de bergen, met z’n prachtige historische gebouwen. Het reservaat strekt zich uit langs de San Pedro River. De rivier is bereikbaar vanuit Tombstone en vanuit het San Pedro House. Vanuit Tombstone kan je ook kiezen om de lange trail langs de ranches te maken en na zo’n twee uren lopen terug te keren via de rivier of via de voormalige spoorlijn. Via de spoorlijn kom je twee uur later weer uit op het verlaten laadstation bij de ingang van de trail, dat aan de weg naar Sonoita ligt. Via de rivier kom je daar ook uit, alleen dan vier uur later. Teruggekomen besef je dat je zo’n zes uur hebt gelopen over ongelijke paden en door rivierbeddingen. En dat voel je.
Dat besef je pas werkelijk wanneer je thuis aangekomen kwiek uit je auto wilt springen en je je dan realiseert dat het grootste deel van je lichaam al buiten de auto is, terwijl het gedeelte tot halverwege je dijen nog bezig is om zich inch voor inch (we zijn per slot van rekening in Amerika) te verplaatsen. Eenmaal buiten de auto weigeren ze verder dienst en zijn ze alleen nog met geweld te bewegen tot bewegen.
Vanaf het San Pedro House kan je kiezen of je de ‘watjes route’ doet of de lange trail van de ‘bikkels’. De lange trail brengt je in 3,2 mijl via een zware maar prettig loopbare route naar de oude Clanton Ranch. Gewoon het ongelijke pad volgen en je loopt er vanzelf een mijl voorbij omdat niemand na het eerste bord de moeite heeft genomen om een tweede bord te plaatsen. “Er valt daar niet veel meer te zien,” zei de aardige dame in het San Pedro House voordat we er vertrokken.
Na een mijl te zijn teruggelopen kwamen we aan bij de oude Clanton Ranch. Inderdaad, er valt niet veel meer te zien. Maar de nog aanwezige fundering, het resterende stukje muur en de ruige bergachtige omgeving geven toch een impressie van de ranch zoals die ooit heeft bestaan. Het was de ranch van Ike Clanton en zijn zoon Bill Clanton, niet te verwarren met Bill Clinton. Bill Clanton werd samen met Frank en Tom McLaury door de gebroeders Earp en ‘Doc’ Holliday bij de O.K. Corral tijdens een vuurgevecht gedood. Bill Clinton werd in ‘The Oval Office’ van ‘The White House’ in Washington ge… ïnaugureerd.
Als je terugkomt van de ‘Clantonroute’, dan kan je nog even doorlopen via de ‘watjes route’. Langs de rivier vind je prachtige beverdammen, schieten de herten links en rechts langs en kijken de vele roofvogels vanuit hun hoge uitkijkpost op je neer. De bobcats, poema’s en coyoties zie je niet. Ze zijn er wel, maar ze houden zich koest tot half zes ‘s avonds. Dan gaat het licht bijna uit en zijn de drinkende herten gemakkelijker te verschalken.
Na zo’n vijf uur te hebben gelopen en te hebben genoten van de rust van het natuurgebied, werden we opgeschrikt door een op ons afrennende en vervaarlijk grommende hond. Een pitbull. Omdat ik hem al z’n aanval zag openen stond ik al klaar om de agressieveling bij z’n nekvel te pakken en aan een scherpe tak te spiezen. Ik wist ook al aan welke tak. Vier jonge Mexicanen (twee jongens en twee meisjes) volgden de pitbull en riepen hem zogenaamd terug. “Miguel, come back. Miguel…. come.” De rothond luisterde natuurlijk niet. Eén van hen was net op tijd bij ons om Miguel op te vangen en weg te voeren. Net op tijd. Ik troost me met de gedachte dat ik het gewonnen zou hebben van de ‘hellhound’ en dat ik hem als een saté aan de tak zou hebben geregen.
Ron Krancher
Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Anthropologist/Sociologist of Non-Western Societies) Bisbee, December 2009.
