Kennen jullie de schoonmoeder van Dan? De moeder van Roseanne? Natuurlijk kennen jullie haar nog. Die met dat stemmetje. Beverley! Ze heeft altijd wel iets te mauwen over Roseanne en haar gezin. Beverley. Bev!
Bev draagt in de serie vaak een pet. Eigenlijk is het een kruising tussen een stoffen hoedje met een klein klepje en een stoffen petje met een klein klepje. Dát petje! Dat Bevpetje! Dat verschrikkelijke petje dat ik op koude dagen vele malen in de Weesper straten tegenkom. Het lijkt wel of de helft van de vrouwelijke bejaarden op de markt zo’n Bevpetje heeft gekocht. Verschrikkelijk. Ik verdenk één of andere Italiaanse ontwerper ervan het ontwerp van dit gedrocht op z’n geweten te hebben. Als de lantaarnpaal waaraan Mussolini z’n laatste adem uitblies er nog staat, dan…
Ik zag vandaag een Bevpetje. Op het strand. Bijna elke dag maken we een lange strandwandeling. De ene keer van Kuta naar Tuban en terug en de andere keer van Kuta naar Legian en terug. Een leuke wandeltocht van pakweg twee uur. En daar kwam ik haar tegen. Zomaar loslopend langs de branding. De al oudere dame met een Bevpetje op de grijze haren. Ik stootte Hitty aan en wees haar op het fenomeen. “Jeetje een Bevpetje,” zei ze en keek me verbaasd aan. Ja, dat kennen we alleen maar van de straten van Weesp en natuurlijk ook de exemplaren die bij mijn moeder en mijn schoonmoeder aan de kapstok hangen. Het moment was voorbij voordat ik er erg in had. Me omdraaiend controleerde ik of het een correct bevpetje was. Ja, inderdaad, ook de achterkant klopte met de Weesper exemplaren.
De dag dat ik mezelf een kogel door het hoofd jaag, is de dag waarop Hitty van de markt thuiskomt en zegt: “Kijk ‘ns Ron. Kijk ‘ns wat ik gekocht heb . Hoe vind je m’n petje?”
Ron Krancher
Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Anthropologist/Non-Western Sociologist) Bali, February 2009.
