Hoi familie Krancher,
kunnen jullie je nog herinneren dat enkele jaren geleden, in Victoria (Zuid-Australië), Richard Mendelsohn werd benoemd tot Honorair Consul en dat hij in die hoedanigheid, in 2017, samen met zijn partner Traci de handen mocht schudden van Koning Willem Alexander en Koningin Maxima?
Het was een memorabel moment en naar ik dacht ‘once in a lifetime’, niet wetende dat Richard het een jaar later nog eens dunnetjes over zou doen maar nu, naast de handen van Koning Willem Alexander en Koningin Maxima, ook de hand mocht schudden van Prinses Beatrix.
Die tweede keer was in 2018 in Den Haag op de jaarlijkse conventie van de Nederlandse Honorair consuls, waar hij met Willem Alexander onder andere van gedachten mocht wisselen over de invulling van de functie.
Was dat het? Nee, want dit jaar (2019) kwam premier Rutte op bezoek en Richard organiseerde diens ontvangst en sprak met hem over de positie van de Australiërs van Nederlandse komaf en in het bijzonder over hun zakelijke belangen in het district Victoria, waarbij natuurlijk ook de handelsmogelijkheden voor Nederland ter sprake kwamen. Vanuit zijn vorige functie als vicevoorzitter van de Kamer van Koophandel heeft Richard daaraan, behalve relaties, ook veel kennis over dat onderwerp overgehouden.
Tot slot plaats ik hieronder ook de foto’s van de kranslegging ter herinnering aan de 75e herdenking van ‘De Slag in Straat Sunda’, welke bij ons jaarlijks wordt herdacht als ‘De Slag in de Javazee’ en waar Richard namens Nederland een krans legde en een toespraak hield over onder andere mijn vader (Jan François Krancher), wiens schip Hr. Ms. Kortenaer tijdens de zeeslag werd getorpedeerd. Gelukkig behoorde mijn vader tot de overlevenden, maar helaas vele anderen niet.
Richard vertelde me dat hij het een hele eer vond om Nederland te mogen vertegenwoordigen en ik, op mijn beurt, vind het daarnaast heel bijzonder dat hij tijdens deze ceremonie in het verre Australië het verhaal van zijn oom vertelde en dat vijfenzeventig jaar na de zeeslag, en twintig jaar na diens overlijden, mijn vaders naam daar nog een keer klonk. Dankjewel Richard.
Ron Krancher
