Daar stond hij dan, de burgervader van Castelammare di Stabia; een achterstad van Napels. Eerst dacht ik dat het weer een gearresteerde Maffialeider was die ons op tv werd getoond. Ik had de introductie van het interview gemist en meende een gelijkenis te zien met Totò Reïna, de Don van de Corleonesi, één van de beruchtste Italiaanse Maffia Clans. In alles was er die gelijkenis. Van het smotsige maffiakostuum tot en met de doorlopende wenkbrauw. Nu had deze man getracht dat te verbloemen door het wegscheren van het middelste stukje, maar je zag toch duidelijk dat de wenkbrauw oorspronkelijk uit één stuk had bestaan. Het bleek dus de burgervader van Castelammare di Stadia te zijn.
Ik hoorde deze vermeende ‘capo di capi’ zeggen dat de minirok in zijn(!) stad verboden zou worden. En ook op de stranden diende men zich correct gekleed te begeven. Onzedelijkheid diende te worden uitgebannen. Natuurlijk is dit een criminele daad, geheel passend bij zijn wenkbrauwen. Castelammare di Stadia is namelijk een badplaats. In de stad heerst enorme werkloosheid en de criminaliteit is er hoog. Deze dwaas, gesteund door de dwazen in zijn gemeenteraad, zeg maar zijn ‘Familia’, draait één van de weinige geldbronnen van de stad de nek om. Zijn middeleeuwse opvatting over zedelijkheid zorgt voor onrust en voor nog meer werkloosheid. Het verbieden van de minirok zal alleen maar leiden tot illegale, in obscure kelders en schuren gehouden minirokfeesten, waarbij ook de al wat oudere vrouwen zich in hun verweer tegen dit paternalistische kind van het Vaticaan niet onbetuigd zullen laten en zich zullen overgeven aan dit, in de ogen van de burgervader, verwerpelijke kledinggedrag.
Gelukkig laten de vrouwen van Castelammare di Stadia zien wie er werkelijk de baas is in de stad. Ze gaan de straat op om te protesteren. Nu nog met spandoeken, maar wanneer het weer zomer wordt zullen ze massaal in minirok en hoog gehakt de straat op gaan. Als man moet je dan wel heel stevig in je schoenen staan om zo’n protest te kunnen weerstaan. De angst voor een drooglegging, nog groter en ingrijpender dan de drooglegging in de jaren dertig in Amerika, zal de mannelijke bevolking van deze kustplaats heel snel doen besluiten om zich aan de kant van de geminirokten te scharen. En ook de vanonder z’n doorlopende wenkbrauw naar de ontblote benen glurende burgervader zal uiteindelijk bakzeil halen, al was het alleen maar omdat zijn vrouw anders op zoek zal gaan naar een kerel die wel haar schitterende door de minirok onthulde benen aan de rest van de wereld wil tonen.
Ron Krancher
Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Antropoloog/Niet-Westers Socioloog) Weesp, November 2010.
Ron? did you know? that Lorne Greene, the actor who played Ben Cartright, was a Canadian? born in Ottawa and was known throughout as the voice of doom, because of his deep voice?
When I was first in Canada, Otto Sell and I were still married and while driving around the north=south-central region around Algonquin Park. we entered a piece of real estate that was owned by Lorne Greene. We camped there overnight and were caught the next morning by his manager, while he was doing his rounds in a jeep. It was a great piece of real estate and lovely wilderniss. I don’t know when he sold it. But this is a piece not many people know actually.
I used to watch Bonanza at the home of Indische neighbours of ours in Vallekeberg, Limb. And later in Toronto when we came to live here.
The CBC (Canadian Broadcasting Corporation) is still going strong.. and sometimes shows old pieces of documentaires where Lorne can be heard and seen!
It was a quiet and great time then.. World has changed these days.. and all them oldies have either gone or are disappearing… such is life eh?