Not Qualified

De manier waarop ze het zei: “You’re not qualified!” Daarbij keek ze ons aan met die ‘Goa – je kan me m’n rug op – blik’ en wees ons de deur. We werden er gewoon uitgetrapt. Ze riep nog net niet: “Daar is de deur. Adios!”

Hoe waren we in die situatie terecht gekomen? We waren gewoon op weg naar het strand. Rustig wandelend naar ons strandrestaurantje met de alvast voor ons klaar gezette luie stoelen. Een heerlijke plek. Onderuit hangend op de rotan stoelen, met een biertje in de hand, de hakken in het zand en de blik gericht op de activiteiten op het strand en in de zee is het goed toeven in Goa. Goa is een Indiase provincie; populair bij toeristen en reizigers door haar prachtige stranden, maar je hoeft geen specialist te zijn om te herkennen dat de zee er levensgevaarlijk is. Vooral Engelsen en tegenwoordig ook veel Oostblokkers komen daar twee weken uitwaaien. De stranden zien er wit en roze van de blote tieten en je ziet de jonge Indiërs duidelijk genieten van iets dat nog niet zo lang geleden schier onbereikbaar voor ze was. Voor de ouderen is het echter een doorn in het oog. Naakte vrouwen op de stranden ( jazeker, de Oostblokkers trekken alles uit) is men daar niet gewend. Regelmatig kijk je ongewild tegen de achteruitgang van zo’n op een gestrande walvis gelijkende ‘dame’. Er zijn gelukkig ook wel plekken waar ze nog niet de horizon aan het vervuilen zijn, maar die plekken worden steeds schaarser. Naast de ongewilde kijk op anussen en geslachtsdelen, biedt het strand toch ook wel veel ander vertier en is het er verder prima wandelen langs de vele eettentjes, met hun goede en nog steeds goedkope eten. Zoals ik al zei is de zee er levensgevaarlijk, maar dat neemt niet weg dat het wel erg leuk spelen is in die enorm hoge golven. Je kan er bijvoorbeeld geweldig bodysurfen. Ook ik kon het weer niet laten. Machtig mooi! Op weg naar die mooie rustige plek aan het strand, werd Hitty aangeklampt door een kraskaartjes uitdelende jongeman. Ik siste nog: “Doorlopen alsjeblieft.”, maar Hitty hoorde me niet of negeerde gewoon mijn gesis. Eerst kraste ze mijn kaartje open en ontdekte dat ik een prijs had gewonnen. Een T-shirt met de naam van een of andere resort op Goa. Hierna kraste ze haar eigen kaartje open en las het woord: ‘Gefeliciteerd’.

“O, u heeft gewonnen! U heeft gewonnen, wat goed. Gefeliciteerd!” Hij danste van plezier om ons heen. “Nu krijg ik vijfhonderd punten! Ik hoef vandaag niet meer te werken!” Hij was me toch blij. Het was zo’n typische ‘timesharing trap’ en de afkeer was op m’n gezicht te lezen. Hij keerde zich dus razendsnel naar Hitty. De mensenkenner. “Mevrouw u heeft een prijs gewonnen en als u nu naar hotel ‘zus en zo’ gaat dan kunt u de prijs ophalen. Ik weet nog niet wat voor prijs, maar het is wel een mooie hoor. Waar komt u vandaan?” Ik meteen: “Uit Nederland!” Dat zal hem wel afstoppen, dacht ik. Onze reputatie als centenneukers is wereldwijd bekend. “Kom laten we gaan,” zei de mensenkenner tegen Hitty. En ja hoor, voordat ik het wist zat ik in een busje richting hotel ‘zus en zo’. Onderweg vertelde hij ons dat Nederlanders eigenlijk niet mochten worden geronseld en of we niet voor een uurtje een andere nationaliteit wilden aannemen. Hij zag mijn gezicht nog meer betrekken en wendde zich geroutineerd naar Hitty. En voor ik het wist woonden we zes maanden in ons huis in Engeland en zes maanden in ons huis in Nederland. Een compromis waarmee ik de rit wel verder wilde vervolgen.

We kwamen bij het hotel aan en werden door een juffrouw meegenomen naar een verhoorkamertje op de eerste verdieping. Hitty loog zich de eerste drie minuten door, maar op de vraag welk land ons een paspoort had gegeven moest ze toegeven dat we uit Nederland kwamen. “The Netherlands? But you’re not qualified,” riep de ondervraagster met grote priemende ogen. “You’re not qualified,” benadrukte ze nogmaals, terwijl ze met haar wijsvinger voor onze neus zwaaide. Voordat we “uh?” konden zeggen werden we afgevoerd. En uiteraard begon buiten op de stoep een discussie tussen Hitty en de ‘ondervraagster’. Ze maakte geen enkele kans. Ze kon misschien wel goed met haar wijsvinger zwaaien, maar tegen het verbale geweld van Hitty legde ze het af. Ik denk ook dat het woord ‘tourist police’ behoorlijk wat indruk op haar maakte. Uiteindelijk wandelden we toch met onze prijzen de poort uit. Ik met een te klein t-shirt en Hitty met haar prijs: twee weken gratis in een luxe resort in Goa, op Phuket of op Bali. Voor twee personen uiteraard.

Ron Krancher