Toeval?

Het leven maakt soms vreemde sprongen. ‘Dingen’ kunnen je overkomen. Je bent niet echt op zoek, maar je loopt er gewoon tegenaan. Van ontmoetingen in de sfeer van ‘oh wat leuk’, tot aan ontmoetingen in de sfeer van ‘Tjonge, wat bizar’!

Hoe groot is de kans dat je in het bos een vos ziet? Klein, want we kennen allemaal de uitdrukking: zo schuw als een vos. Maar het is met een beetje geluk mogelijk. We liepen in het Spanderswoud, in ‘s Gravenland, en daar stond de vos, aan de waterkant, bij de plas midden in het bos.

Hoe groot is de kans dat je, in hetzelfde bos, nog een keer een vos ziet lopen? Heel klein, maar nog steeds is het met een beetje geluk mogelijk. Het gebeurde ons, in het Spanderswoud, in ‘s Gravenland.

Hoe groot is de kans dat je in je auto, langzaam rijdend, een hoek omslaat en oog in oog komt te staan met een wolf? Klein. Heel klein. Het gebeurde ons. Op een smalle weg in Arizona, vlak bij Fort Bowie stond daar die wolf. Langs de kant van de weg. Het dier keek ons aan en liep kalm weg via de hoger gelegen berm.

Hoe groot is de kans dat je op het eiland Samosir plotseling je naam hoort roepen en je ziet je nichtje Helen een restaurantje uitkomen. Er is altijd die kans dat je iemand in het buitenland ontmoet. Maar… .

Hoe groot is de kans dat je in Brugge besluit om vlak voor de terugreis toch nog even het plein te gaan bekijken en je tegen je oom Eddy en tante Ida oploopt? Klein. Maar de kans is er.

Hoe groot is de kans dat je in Yogyakarta je neefje Kaja treft? Heel klein, maar het gebeurde. We aten bij ‘Superman’ en Ish en Aryaty gingen wat snoep halen in het winkeltje op de hoek. Plotseling tikte Kaja hen op de schouders.

Hoe groot is de kans dat je Frans, een goede kennis en collega, en z’n vrouw, in Wonosobo – een kleine stad op Java – aantreft? Het gebeurde.

Hoe groot is de kans dat je Maureen en Thom, een studiegenoot en haar man, tegenkomt op Jalan Prawirotaman? We liepen in Yogyakarta en liepen zo op elkaar af. Tien jaar niet gezien en elkaar in Indonesië ontmoetend. Kleine kans, toch?

Hoe groot is de kans dat er op zes meter afstand van je een poema, op z’n dooie gemak, de weg oversteekt? Heel, heel, heel klein. Het gebeurde toch echt, in Madeira Canyon, Arizona. Op zes meter afstand van ons. Niet meer dan dat. De kans dat je dit overkomt is minuscuul.

Hoe groot is de kans dat je wandelend in het bos, op de plek waar je een vos aan de waterkant bij de plas zag, een dode man aan een boom ziet hangen? Vorige week wandelden we in het bos en op de plek waar we de vos hadden gezien hing de man. Een lange slanke man. We zagen gelukkig zijn gezicht niet. We hebben hem ook niet als eerste ontdekt, want enkele politieagenten waren al ter plekke. We sloegen niets vermoedend een bocht om en daar hing hij, aan een touw, aan een tak van de boom bij de plas. Geen zuchtje wind. Z’n armen slap langs z’n lichaam. Z’n benen iets uit elkaar. Op de plek waar we de vos hadden gezien.

Het zijn allemaal zeldzaamheden. Hoe groot is de kans dat dit een mens in z’n leven overkomt? Ik bedoel niet zo maar één of twee van deze ‘toevalligheden’. Nee, Hitty en ik maakten al deze ‘dingen’ mee. Hoe groot is de kans dat een mens in z’n leven zo’n veelvoud aan ‘zeldzaamheden’ meemaakt?  Hoe groot is de kans dat je ooit een vos ziet, laat staan twee keer? En dat je daarnaast ook een poema op je weg vindt. En een wolf. En een dode man, hangend aan een boom.

Hitty zou vandaag met haar zusje Alma naar een tuinderij in ‘s Gravenland gaan. Ik voelde me daar niet prettig bij en ook de dames niet, nadat ik dat gevoel aan Hitty had verteld. Het is een gevaarlijke weg, de weg naar ‘s Gravenland. Een weg waar al veel dodelijke ongelukken zijn gebeurd. Waarschijnlijk werd dat gevoel ook ingegeven door de plotselinge ontmoeting met de dode man in het bos. In ieder geval fietsten we in plaats daarvan een ‘rondje Muiderberg’.

En het gebeurde weer! In Muiden reden we langs een bekend gezicht. Een gezicht dat we al vijfentwintig jaar niet hadden gezien. Het was het gezicht van Frans, m’n ex-collega en goede kennis, die gedurende al die jaren buiten beeld was geraakt. Frans, die we toentertijd in Wonosobo, op dat grote eiland Java, tegen het lijf liepen. Frans, die nu vooral in Drenthe woont. Toeval?

Ron Krancher

P.s. Hoe groot is de kans dat een week na publicatie van dít artikel, de huidige bewoner van de Korte Marnixstraat 16 (1 hoog) reageert op het gelijknamige stukje? Toeval?

Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Anthropologist/Non-Western Sociologist) Weesp, August 2008