Een fantastische dag

Deze kant oom, deze kant. Flits. Achter u oom. Even omdraaien. Flits. Wacht even. Blijf zo staan. Flits. Flits. Zo ging het een tijdje door. Beduusd draaide oom Didi zich gewillig naar de fotografen. In zijn hand hield hij het boek dat hij kort daarvoor van ons in ontvangst had genomen. Dari Mana? (Waar kom je vandaan?); het eerste deel van het familieboek van de Krancher Clan. Net zo beduusd als oom draaiden wij met hem mee naar de flitsende camera’s. We waren zo trots als pauwen met zeven staarten. “Dat is mijn vader”, hoorden we oom fluisteren toen hij na het verwijderen van het pakpapier de kaft van het boek zag. Met zachte stem las hij de handgeschreven tekst die Ish en ik voor in het boek hadden geschreven. ‘Lieve oom Didi, heel veel dank voor het met ons delen van uw herinneringen. Liefs Ron en Aïsha.’ Achteraf bedachten we ons dat daar ‘liefs van ons allen’ had moeten staan. Zonder de verhalen van oom Didi, zijn broer Jan, diens echtgenote Pola en hun nichtje Elly, zou dit boek er heel anders hebben uit gezien. Dan hadden er veel meer vraagtekens op plaatsen gestaan waar nu uitroeptekens prijken.

Zaterdag 17 september 2011 zullen we ons nog lang heugen. Met een enorme glimlach op ons gezicht. Veel enthousiaste familieleden waren naar Weesp gekomen voor de presentatie van het familieboek en hadden zich verzameld onder het doek van de grote tent op de patio. Tegelijk met het familieboek presenteerden we de boeken ‘Krancher dot Com (gebundelde columns)‘ en ‘De Indo-Europeaan; een verdwijnend fenomeen?‘ Het was namelijk een prima moment om ook die boeken te lanceren. Krancher dot Com kwam mede tot stand door de positieve invloed en enthousiaste hulp van Marion Bloem en ‘De Indo-Europeaan; een verdwijnend fenomeen?’  is de tweede druk van een onderzoek uit 1993 dat toentertijd door Matjan van Kessel is gescreend op stijl- en taalfouten. Op verzoek is dit onderzoek nu in boekvorm uitgebracht en is het net als het boek ‘Krancher dot Com (gebundelde columns)’ voor geïnteresseerden te verkrijgen via uitgeverij Lulu.

Wat was het toch een fantastische dag. Judith sneed de spekkoek. Annie, Alma en Deisy waren hard gekookte eieren aan het pellen en bakten de aardappeltjes, Ralf zorgde ervoor dat er voor iedereen een ‘natje’ was en Nina en Daniel renden zorgzaam rond met lege en volle glazen. Hitty was met Annelies de lontong aan het ‘potongen’ (snijden). Robbert was de door zijn zoon Jordan gemarineerde saté aan het ‘kipassen’ (wapperen). Normaal gebeurt dat met een krant, maar op deze mooie dag deed hij het met de ‘kipas’ van zijn oom Jan. Jordan had spontaan aangeboden om de kip voor de saté in te kopen, de kippenpoten tot handzame brokken te verkleinen, ze te marineren en ze de volgende dag samen met ons aan de stokjes te rijgen. Wat een gezellig moment van intense rust was het om zo samen de saté te rijgen. Hierna nam Robbert het over. Hij ‘kipaste’ zich letterlijk een slag in de rondte met voor zich op een rij de vier kleine roosters en achter zich het rooster van de grote BBQ, maar kon daar pas mee beginnen nadat ‘Lampje’, mijn briljante zwager Hans, een anti-regen zeil van schuur tot tent had gebouwd. Ben maakte leuke foto’s van deze ‘verbouwing’. Robbert stond vanaf dat moment droog te ‘kipassen’ en de familie smulde en likte de vingers af. Dank jullie wel voor alle hulp. Het was een fijne dag, zo samen met de familie. Jammer was het dat Ed nog in Jakarta zat en de heerlijke Gado Gado van Hitty heeft gemist, maar het was een mooie verrassing dat Nannie op het feest aanwezig kon zijn. Van de sfeer heeft hij wel iets meegekregen omdat Max, Martha en Reggie al wat foto’s hebben opgestuurd. Reggie had de foto’s tot mooie collages samengevat en op de mail gezet. Ed heeft de collages inmiddels in Jakarta ontvangen en kon op die manier meegenieten van de dag en de geweldige sfeer. Die glimlach op onze gezichten blijft nog wel even zitten.

Iedereen bedankt voor alles. Bedankt voor de leuke reacties op de boeken en bedankt dat jullie er waren. Veel leesplezier.

Liefs,

Aïsha, Ralf, Hitty, Ron