In 1983, op de laatste dag van onze eerste reis naar Indonesië, zagen we op Bali, in een winkeltje op jalan Legian, een prachtig beeld van Hanoman. Het stond daar als trots middelpunt van een aantal antieke Balinese kunstvoorwerpen en leek de leider van het groepje dat een centrale plek innam in een winkeltje dat verder alleen maar bestond uit stellingen vol goedkope toeristentroep. Troep die we zelf al elders hadden gekocht, zoals onder andere goedkope plaatstalen imitatie krissen en een houten masker voor aan de muur; alhoewel van de laatste in ieder geval nog kan worden gezegd dat het wel leuk is en daadwerkelijk met de hand is gefabriceerd. Maar het mist iets. Iets dat Hanoman wel heeft.
Hanoman is meer dan een schitterend beeld. Hanoman lijkt een ziel te bezitten en daarom is de generaal van het apenleger uit het Ramayana-epos, die de god Rama helpt bij de redding van diens vrouw Sita uit de handen van de demonenkoning Ravana, al zevenendertig jaar lang de trotse en krachtige beschermer van ons huis en van een ieder die er binnentreedt.
