Zomaar een zonnige dag?

Het is mooi in het Spanderswoud. Bij ‘s Graveland liggen een aantal percelen van natuurmonumenten, die de zoom tussen ‘s Graveland en Bussum/Hilversum opvullen. Een mooi gebied. Ooit in de 17e eeuw aangelegd door de Florijnenbezitters uit Amsterdam om in het buitengebied de stank van de grachten te ontvluchten. De Herengracht, Prinsengracht en Keizersgracht zien er nu prachtig uit. Relatief schoon water en prachtige rijk versierde panden. Maar dat is nu. Vroeger waren de grachten smerig en stonken ze naar stront. Ondanks dat ze in prachtig versierde panden woonden, hadden de aandeelhouders van de V.O.C. behoefte aan de rust en...

Continue reading...

Assepoester

Hitty en ik waren in Jodhpur, een rustige stad in Rajastan. Een stad met prachtige paleizen en ruïnes. India kent veel van die prachtige plekken. We hadden een kamer gehuurd bij Vara en haar man. Voor driehonderd roepies per nacht kregen we er nog een ontbijt bij ook. Het was een ruime en schone kamer. Ook de aangrenzende badkamer was ‘spik en span’. Er was echter wel een probleempje; er was geen stromend water! Dus ook geen douche! En, dat is heel vervelend in het stoffige Rajastan. Bijna waren we weggegaan, maar Vara wist ons er van te overtuigen dat niet alleen...

Continue reading...

Iwineren

Hij had een mager, spits kopje op een veel te dun nekje en was klein van stuk. Kleiner dan de gemiddelde Indonesiër. Een klein mannetje met schichtige ogen, met op z’n rechter wang een dikke wrat. Er stak een haar uit. Eén haar. Eén lange zwarte haar. Door de anderen werd hij duidelijk niet voor vol aangezien. De anderen zijn z’n zogenaamde vrienden, de andere randfiguren die eind jaren tachtig dagelijks in Hostel Borneo rondhingen. Kleine dealers, pooiers en toeristenjagers, op zoek naar een snel verdiende dollar.  Iwin konden we niet plaatsen. Hij paste in geen van de profielen. Hij was slechts...

Continue reading...

Mad Max from Atjeh

‘Mad Max from Atjeh’ werd hij door de rest van de ‘gang’ genoemd. “Cup of coffee, Hetty?” vroeg hij altijd, als Hitty ‘s ochtends de eetkamer binnenliep. Hij had een brutale grijns. Ik weet bijna zeker dat hij in gedachten al een aantal stappen verder was dan het kopje koffie. Maar hij bleef altijd correct. Met ‘Mad Max from Atjeh’ bezocht ik vele kroegen in Jakarta. Meestal jazzkroegen. Met een grote fles Bir Bintang binnen bereik luisterden we dan naar de locale jazzbandjes. Vaak van een verrassend hoog niveau. Dat is wat we deden. Zitten, luisteren en bier drinken. Fauzi...

Continue reading...

Vijftig lomboks

Behalve met z’n duiven was m’n vader ook druk in de weer in z’n mini-moestuintje. Voor en achter het duivenhok groeiden de groentes die hij aan het begin van het seizoen had gezaaid. Hij was overdag dan ook bijna altijd in de achtertuin of in de schuur bezig. In de schuur waren de kooien met goulds en rijstvogels. Daar stonden ook de vaten met het vogelvoer. Ook het voer voor de postduiven en de twee perkoetoets. Die twee sierduifjes heeft m’n vader ooit het land laten binnensmokkelen. Twee doosjes met in elk een duifje werden door oma Em onder de jurk...

Continue reading...