Mijn oom Alex is dood. Z’n adem ging van zwaar naar licht en daarna naar niets. Hij werd zevenentachtig jaar. Net geen achtentachtig. Dat had een stuk mooier geklonken. Maar ja, oom Alex probeerde altijd alles net even anders te doen. Dus ook nu weer. Geen achtentachtig, maar zevenentachtig. Van zwaar naar licht naar niets. Mijn schoonvader ging ook op die manier van hier naar daar. Uit als een nachtkaars. Geen beweging meer waar te nemen. Wel een warm voorhoofd, waar je nog een kus op kon drukken, maar geen beweging meer in het lichaam. Ik kon oom Alex, na...
Continue reading...Toeminah’s Kaliwiro
“Mijn moeder komt uit Wonosobo,” zei oma Em toen ik haar ernaar vroeg. “Dat ligt op midden-Java.” “Ik ken Wónósóbó,” antwoordde ik haar. “Ik ben met Hitty en Ish nog op het Dieng Plateau geweest.” “Néé, zo zeg je dat niet Ron,” corrigeerde ze me. “Het is Wònòsòbò. Met een ò. Midden-Javaans, tòch!” “Dus oma Toeminah komt uit Wonosobo, met een ò?” ” Ja, eh nee.” ” Eh…, eigenlijk woonde ze in Kaliwiro, een dorp in de buurt van Wonosobo.” Oma liet me opa’s stamboom-aantekeningen zien. Bij oma Toeminah stond als geboorteplaats Kaliwiro genoteerd. Vlak onder de namen van haar vader Tirtosemitro en haar moeder Païnen. We hadden...
Continue reading...Wild vlees
Hij stond achter me en trok de ketting zo strak aan totdat ik geen lucht meer kreeg. Snakkend naar adem sleurde ik hem mee van muur naar muur, hem telkens er tegen aan kwakkend. Maar hij liet niet los. Eerder in de strijd had ik een klap tegen m’n neus gekregen en nu liep het bloed van de bloedneus m’n luchtpijp in. Door het gebrek aan zuurstof werd m’n kracht steeds minder en in paniek, want het zag er naar uit dat ik een pak slaag zou krijgen, greep ik langs m’n hoofd naar achter en kreeg z’n haar te...
Continue reading...Donnerwetter
Opa Sell haatte katten. Hij doodde ze ook. Hij doodde ze met één zwaai. Opa Sell had kanaries. Prachtige zangers. Waterslagers. Hij haatte katten. Ze wisten vaak de kooi binnen te dringen en de kanaries te verorberen. Daarom haatte hij ze. Althans, dat denk ik. Mijn opa Paul had ook kanaries, maar hij kon het niet aanzien dat opa Sell de katten doodde. Met één zwaai… pàts! En wanneer opa Paul tegen zijn schoonvader zei dat hij niet zo met katten moest omgaan, riep opa Sell: “Weg… weg jij! Donnerwetter!” Samen met oma Toeminah woonde opa Sell in een huis aan de Poerwakartaweg, in Batavia....
Continue reading...You have mail, Sir!
Heerlijk relaxed was het om in de Havana Club te ontbijten. Nou ja, ontbijten. Meestal vielen we rond tien uur binnen. Onder het portret van Erneste Che Guevara nam ik dan m’n eerste kop koffie. Tegelijkertijd klapte ik de laptop open en ging m’n mailboxen af. Dat is het mooie van de Havana Club, het heeft free wireless internet. De eerste mail die me onder ogen kwam was die van Mars. Goed nieuws. Hij kon z’n nieuwe leven gaan starten. Ish was de volgende. Ze gingen een tweede richting aan het bedrijf toevoegen. Een nieuw avontuur. Nieuwe mogelijkheden. Heel spannend. Daarna Hendrik....
Continue reading...
