Toen ik vijftien jaar oud was leerde ik gitaar spelen. Maar hoe hard ik ook mijn best deed; een geweldige gitarist ben ik nooit geworden. Ik volgde m’n vrienden in hun poging om een bandje te beginnen en werd gaandeweg dat proces meer en meer genegeerd. Vermoedelijk omdat ze vonden dat ik te weinig talent had. Dat klopte eigenlijk ook wel…, dacht ik. Op een gegeven moment kreeg ik de twaalfsnarige Eko van ‘de Dandy’s’ in m’n bezit en begon te oefenen. Maar, hoe vaak ik ook oefende, mijn vingers waren niet gebouwd voor het solo-spel; de droom van elke...
Continue reading...Dona nobis pacem
Met heldere en zuivere stemmen zongen we mee met de andere jongens van het katholieke knapenkoor. Het ‘Dona nobis pacem’ galmde door de ruimte. Als doorgewinterde koorknaapjes hebben we deze religieuze tophit toen zo vaak geoefend, dat de melodie ons altijd bij zal blijven. Dona nobis pacem. Geef ons vrede. Samen met mijn vriend P. Jansen ging ik ook regelmatig om half zes ‘s ochtends de deur uit, op weg naar onze taak als misdienaar. Tot je twaalfde jaar was je misdienaar, daarna… hebben wij niet meer meegemaakt. Om zes uur begon de mis in de kleine kapel; de kapel...
Continue reading...Mijn vlinder
Het was twee dagen geleden. We stonden net op het punt van vertrekken toen ze opeens op onze patio stond. Een lief meisje van een jaar of acht, met mooie bruine ogen en donker, licht krullend haar. Ze hield een grote bos bloemen in haar handen. Geplukt uit de tuin. Allerlei soorten en kleuren. Een prachtig boeket. “Mag ik u wat vragen?” “Ik wil deze bloemen aan de mevrouw geven van de meneer die dood is gegaan, maar ik weet niet waar ze is.” “Ze is niet hier op de tuin,” zei ik. “Nou dan leg ik het wel op...
Continue reading...Seroeny yang Kedua
Seroeny (yang Kedua) was het paard van Aïsha. We kochten haar direct na terugkomst van onze ‘bijna-een-jaar-reis’ in 1988. We hadden Ish beloofd dat ze na terugkomst van ons een paard zou krijgen. En beloftes dienen te worden ingelost. Toch? In 1988 hebben Hitty, Aïsha, Ingrid (een vriendin) en ik, een reis gemaakt naar Thailand, Maleisië en Indonesië. In die landen hebben we toen behoorlijk lang rondgezworven. Al met al bleven we zo’n tien maanden weg. In Thailand logeerden we onder andere bij de Akha (een bergstam in de ‘Gouden Driehoek’) en voeren we bij Laos in de patrouilleboot van...
Continue reading...Mijn vader
Het is alweer vijf jaar geleden dat de laatste Tromp-reünie werd gehouden. Zonder mijn vader en zonder de heer Van der Meer Mohr. Helaas waren beiden reeds overleden. Mevrouw Van der Meer Mohr organiseerde deze laatste reünie van de Oud-Trompers. Niet alleen pa en de Schout-bij-nacht ontbraken. Velen waren al ziek of overleden, waardoor het aantal deelnemers snel afnam. Als we aankwamen stond de heer Van der Meer Mohr ons, samen met zijn vrouw op te wachten. Pa en ik kregen dan altijd een stevige hand van de ‘kleine admiraal’ (zijn bijnaam, want hij was inderdaad klein van stuk). Ma...
Continue reading...
