De vuurmeester

Hij leunde tegen het hek. De ‘New Forest’ stond op vijftig centimeter afstand en keek hem met lome ogen aan. Dichter bij elkaar waren ze nog niet gekomen in de tien minuten dat hij tegen het hek leunde. Het was fijn dat de ‘New Forest’ al zo dichtbij was gekomen. Eerst stond hij samen met de ‘IJslander’ midden in de weide en leek het alsof hij sliep. Het achterbeen gebogen en hangend in de heup. Op het roepen van de man kwam hij naar het hek gesjokt. Tot op vijftig centimeter. Meer niet. Wat de man ook probeerde, het gat van vijftig centimeter werd niet overbrugd.

Toen ik naast de man kwam staan spitste de ‘New Forest’ zijn oren en op de vraag: “wil je een appeltje?” dichtte zij het gat in twee kleine stappen.

“Ik sta hier al tien minuten en ze wilde maar niet dichterbij komen en jij vraagt of ze een appeltje wil en hup daar is ze.” zei de man quasi verontwaardigd.

Hij kon natuurlijk niet weten, dat de sterk op Seroeny Yang Kedua (het paard van Ish) gelijkende ‘New Forest’ en de vriendelijke ‘IJslander’ al van verre zagen dat de man en vrouw met het appeltje het weiland naderden. Terwijl Hitty de ‘IJslander’ haar deel van de appel gaf, raakten de man en ik in gesprek. Eerst over koetjes en kalfjes; alhoewel we eigenlijk meer over paarden en reeën spraken. Hij had in het andere deel van het bos een drietal gezien en wij vertelden hem over de ree die als een adoptiekind bijna dagelijks bij de paarden in de wei stond en ze overal over het veld volgde, onderwijl elkaar besnuffelend en likkend. Het hadden ook zo poezen kunnen zijn geweest.

Hij vertelde dat hij uit de horeca kwam, maar nu werkloos was. Omdat hij groot en breed is moest hij van de baas ook vaak bij de deur van de kroeg staan om vervelende klanten te weren of te verwijderen. Het keer op keer moeten omgaan met agressieve klanten deprimeerde hem en dus nam hij ontslag en verhuisde van Den Haag naar het Gooi. Hij was nu drie maanden werkloos en vond dat helemaal niet zo erg. Nu had hij tijd voor zijn andere interesses. Behalve het bestuderen van alternatieve geneeswijzen, waaronder Reiki, was hij ook vuurmeester in een zweethut.

Nadat we in dit bos een knappe blonde, in het maagdelijk wit geklede druïde van boom naar boom zagen rennen, kwamen we er nu een vuurmeester in een zweethut tegen. Voor de goede orde; het is niet een in een sauna van een Spa Wellness werkende ex-uitsmijter, maar een echte op Indiaanse leest geschoolde vuurmeester. De indianen bouwen zweethutten waar de mannen bijeen komen om er belangrijke beslissingen te nemen of om er na te denken over andere moeilijke onderwerpen. Met name de Dakota’s, de Noord-Amerikaanse indianen van de vlaktes, hebben een naam op dat gebied, maar ook andere stammen en ook de Inca’s bouw(d)en zweethutten.

Deze man was ‘de vuurmeester’. Terwijl anderen high werden van het kauwen op een liaansoort verzorgde hij het vuur in de zweethut.

De hallucineerde stof in de liaan doet de mannen veelvuldig kotsen, waarna na het kotsen de visioenen volgen die ze nodig hebben om inzichten te verkrijgen. De vuurmeester vertelde dat hij inmiddels het kotsen onder de knie had, maar dat de visioenen bij hem niet doorkwamen. Een enkele keer leek het erop dat er zich een visioen openbaarde, maar het zette niet door en dus bleef het bij een pijnlijke avond van veelvuldig kotsen. Nu laat hij het kotsen aan anderen over en verzorgt hij het vuur in de zweethut.

Wandelingen over ‘De Buitenplaatsen’ in ‘s-Graveland leveren regelmatig verrassingen op. Soms onprettige verrassingen, zoals de man die op de mooiste plek van het bos afscheid van het leven had genomen, maar ook prettige verrassingen zoals een van boom tot boom huppelende knappe druïde, een door paarden geadopteerde ree en nu de ontmoeting met de ‘Vuurmeester’, die vol passie vertelde over zijn taak bij de pow-wow; de Indiaanse vergadering. Terwijl de vuurrode slierten van de zonsondergang door de kale boomtoppen zichtbaar werden, namen we afscheid van de ‘Vuurmeester’. Teruglopende verbaasden we ons over de verrassende ontmoetingen die we hier elke keer weer hebben. Het is bijna magisch. Wat wordt de volgende ontmoeting?

Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Writer/Anthropologist/Non-Western Sociologist) Weesp, May 2012.