Seroeny yang Kedua

SeroenySeroeny (yang Kedua) was het paard van Aïsha. We kochten haar direct na terugkomst van onze ‘bijna-een-jaar-reis’ in 1988. We hadden Ish beloofd dat ze na terugkomst van ons een paard zou krijgen. En beloftes dienen te worden ingelost. Toch?

In 1988 hebben Hitty, Aïsha, Ingrid (een vriendin) en ik, een reis gemaakt naar Thailand, Maleisië en Indonesië. In die landen hebben we toen behoorlijk lang rondgezworven. Al met al bleven we zo’n tien maanden weg.

In Thailand logeerden we onder andere bij de Akha (een bergstam in de ‘Gouden Driehoek’) en voeren we bij Laos in de patrouilleboot van de locale commandant over de Mekong rivier, op zoek naar smokkelende Khmer Rouge soldaten; dat moordenaarstuig van Pol Pot. Via de commandant kwamen we ook een Cambodjaans vluchtelingenkamp binnen om te kunnen zien hoe men er leefde. Dat was in die tijd heel moeilijk, omdat de kampen onder toezicht stonden van de CIA (Amerikaanse inlichtingendienst). Het gehele kamp was afgezet met metershoog prikkeldraad. Op de hoeken van het kamp, en links en rechts van de poort, bevonden zich ongeveer vier meter hoge, vierkante, houten torens. Boven op de torens stonden gewapende bewakers. Triest en wreed! Vluchteling uit Cambodja en daarna gevangene in Thailand.

In Maleisië maakte ik onder andere een aantal mooie video-items. Ondermeer over Tsjoe Kong, de God-generaal, die jaarlijks in een Chinese tempel in Malacca wordt aanbeden en wiens geest, door middel van een medium, tijdens een bloederig ritueel, wordt opgeroepen. Een indrukwekkende kijk in de Chinese geestenwereld.

Indonesië zagen we van Atjeh tot Maumere, en terug. We hebben er een aantal vulkanen beklommen, waaronder de Merapi en de op dat moment actieve Ranaka, die grote rotsblokken uitspuwde. Ish, toen tien jaar oud, klom met ons mee en arriveerde als eerste op de top. Al met al een erg leuke en avontuurlijke reis.

Tijdens die reis, op het strand van Parangtritis (zuidkust van Java, ter hoogte van Yogyakarta), leerde Ish ‘Seroeny yang Pertama’ kennen, Seroeny de Eerste. Je raadt het al: Aïsha’s paard heette Seroeny de Tweede (yang Kedua).

Seroeny de Eerste was een klein, lichtbruin Sunda-paardje. Maar het was razendsnel. Het was een voormalig renpaard en dat zag je terug in de startsnelheid waarmee Ish haar liet weg galopperen. Beangstigend snel accelereerde ze naar topsnelheid en hield dat de gehele lengte van het strand vol. Het leverde prachtige videobeelden op.Seroeny

Dus na terugkomst kochten we een paard voor Ish. Het werd een New Forest. En uiteraard moest ze Seroeny gaan heten. In tegenstelling tot ‘yang pertama’ was ‘yang kedua’ uitermate flegmatiek. En dat was precies haar charme. Ish kon alles met haar doen. Ze liep bijvoorbeeld onder haar door om de singel van het zadel aan te trekken en vast te kunnen maken. Of Seroeny lag in de wei of in de stal te rusten, terwijl Ish tegen haar buik lag. Samen hebben ze ook prijzen gewonnen bij spring- en dressuurwedstrijden. Nog steeds hangen haar zadel en tuig bij ons aan de muur, op de patio. Ish moet zelf maar een keer schrijven hoe het was om zo’n lieve ‘knol’ te hebben gehad. Ik, In ieder geval, ben weer behoorlijk uitgeschoten want ik wilde eigenlijk alleen maar even wat foto’s laten zien van dit buitengewoon lieve paard.

Ron Krancher

 

 

 

 

Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Anthropologist/Non-Western Sociologist) Weesp 2008