Met een grote bier Bintang in een ijsemmer en onze benen op de balustrade keken we naar de mensen die beneden langsliepen. Mooie en lelijke mensen. De één wat dunner, de ander wat dikker. De één volgens de laatste mode gekleed en de ander volgens de mode van 1989.
Op de tonen van de Four Tops keken we naar de mensen die zich bij de buren lieten fotograferen. De buurman is McDonald’s. Vierentwintig uur per dag open en af en toe een geweldige plek om snel wat te smikkelen. Bij de voordeur staat de kunststoffen McDonald’s clown op een surfplank. Met z’n armen wijd staat hij daar te balanceren en tegelijk de mensen uit te nodigen om vooral bij zijn baas te komen eten.
Er worden veel foto’s gemaakt bij de surfende clown. Vooral Japanners en Chinezen laten zich graag bij de lachebek digitaal vastleggen. Bijna iedereen houdt de hand van de clown vast en vlijt zich tegen zijn lichaam. Belangrijk is het dat de surfplank en de naam van McDo duidelijk in beeld zijn. Men zou het thuis anders niet geloven. Waarom vooral Japanners en Chinezen? “Ik heb werkelijk geen idee,” zei de antropoloog.
Op de tonen van het nummer ‘Shake your Booby’ landde een duivin op de ballustrade. Bij gebrek aan borsten liep de vogel met haar kont schuddend op de maat van de muziek naar de andere kant van het restaurant. Ze paradeerde over de ballustrade alsof ze indruk wilde maken op een mooie doffer. En dat deed ze verdomde sexy. Al heel snel meldde er zich één en begon haar het hof te maken.
Na ‘Shake your Booby’ waren de Four Tops weer aan de beurt. Op de tonen van ‘Suger Pie Honey Bunch’ liepen de mensen onder ons langs. Het leek zelfs alsof ook zij op de maat liepen. Behalve natuurlijk de Japanners en Chinezen. Die zijn nog niet zo maatvast. Komt nog wel een keer. Totdat het zover is doden ze hun tijd met het maken van foto’s van zichzelf en die grappenmaker van McDonald’s.
Ron Krancher
Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Anthropologist/Non-Western Sociologist) Bali, February 2009.
