Kuta Beach
Het is een mooi plaatje, hè! Maar de zee is er o zo gevaarlijk.
In maart 2008 waren Hitty en ik nog op Bali en we genoten van de wandelingen over het strand. Ik wil nu niet de vakanties van de Bali-gangers vergallen hoor, maar ik vertel het volgende verhaal toch ter overweging:
In 1984 waren we op Bali en we genoten van het eiland. Op een middag gingen we naar het strand (Kuta Beach) en Aïsha en ik stonden samen tot mijn knieën in zee.
Het gebeurde in een ‘split second’. Van het ene moment op het andere, dreven we tientallen meters uit de kust. De stroming sleurde ons, werkelijk in een oogwenk, de zee in.
Ik trok Ish tegen m’n borst, terwijl ik tegen de stroom in zwemmend op de plaats probeerde te blijven. Ish, met dat kleine lijfje, zwom dapper met me mee. Als er een golf uit zee kwam, gooide ik Ish van me af richting het strand en zwom weer snel naar haar toe. Tussen de aanrollende golven door wuifde ik naar de strandwacht, die me, blazend op z’n f….ng fluitje, naar de kant wenkte. De knuppel kwam niet het water in om ons te helpen. We moesten het zelf doen.
Ish voor me uit gooiend op de aanrollende golven, kwamen we steeds dichter bij de kust. Iedere keer dat ik Ish van me af gooide zag ik haar werkelijk zwemmen voor haar leven. Vanaf het eerste moment, toen ik riep: “zwemmen, Ish”, was ze serieus bezig met het redden van haar leven. Hijgend. Proestend.
Op een gegeven moment voelde ik met de toppen van m’n tenen de grond. We waren al minuten aan het worstelen om het strand te bereiken. Ze zeggen wel eens, “het leken wel uren”, maar echt; het leken wel uren. Niemand kwam ons helpen. We lagen daar ver in zee te spartelen en ik dacht werkelijk dat we zouden verdrinken.
Op het strand aangekomen zakten Ish en ik naast Hitty neer. Ze had niets gemerkt van ons ‘avontuur’. We waren bekaf en liepen op onze laatste krachten naar Komalah Indah (ons hotelletje). Ish en ik vielen meteen in slaap en waren de rest van de dag van de kaart.
Het is absoluut zeker dat ik hieraan een trauma heb overgehouden. Ish ook! Toch vertelde ik haar dat ik er over dacht om op Kuta te leren surfen (mooie hoge en lange golven). Toen had ik een hele boze dochter tegenover me.
De waarschuwing is dus: Wees voorzichtig op Kuta Beach, Bali. Toen wij er waren (afgelopen maand maart) werden er nog steeds mensen dood uit zee gevist!
Hoop jullie allemaal weer gezond terug te zien van vakantie.
Ron Krancher
Copyright © by Ronald E. Krancher (Scribent/Anthropologist/Non-Western Sociologist) Weesp 2008
