Amerika

The most beautiful eyes

Ze was ongeveer een jaar of vijfenvijftig à achtenvijftig. Haar haar had de kleur van de prairie; botergeel met een tikje grijs. Ze had nog steeds een mooi fijn gezichtje, alhoewel de lijnen de jaren al duidelijk toonden. Je kon zien dat ze een schoonheid was geweest. Ze was ook nog steeds slank. Iets te slank naar mijn smaak, maar mijn voorkeur voor de ietwat vollere dames is bekend. Ik schrik niet zo snel van een pondje meer. We liepen in de Saveway, een supermarkt in Bisbee, het mijnstadje vlakbij de grens met Mexico. We hadden op onze reis naar...

Continue reading...

Navajo Crossroad to Manitou

Het is een best wel een paar uurtjes rijden vanaf Kingman. Om precies te zijn zeven. Natuurlijk probeerden we om zoveel mogelijk route 66 te volgen. Met de contouren van de Grand Canyon links van ons en de spoorlijn naar Santa Fe aan onze rechterkant, reden we naar Williams, waar we de 66 verlieten en via de 64 richting de ‘South Rim’ van de Grand Canyon reden. Het was niet het doel van de dag. Ons doel was om voor donker de Marble Canyon Lodge te bereiken, daar te overnachten en de volgende ochtend vroeg naar Jacob Lake te rijden...

Continue reading...

De ‘North Rim’

Naast ons motel, de ‘Marble Canyon Lodge’, staat de ‘Trading Post’. Het is het restaurant en de winkel van het motel. Behalve dat je er lekker kan eten is er dus ook van alles aan prullaria te koop. Toen we vanmorgen van onze kamer naar de ‘Trading Post’ liepen, stond naast de ingang van het restaurant annex de winkel een Indiaan. Ik was meteen weg van hem. Het was een lieve Indiaan en ik riep dus: “Ik hou die Indiaan.” Hitty keek me nee-schuddend aan en zei: “Daar komt niets van in. Je moet hem niet uit z’n natuurlijke habitat...

Continue reading...

De vier componenten

“Wilt u even meekomen?” Hij hield een tas omhoog en keek Hitty streng aan. “Is dit uw tas?” Hitty knikte. “Loopt u even met me mee,” zei de strenge man. Het was een bevel, geen verzoek. Het klonk ook niet als een verzoek. De lange zwarte man liep Hitty voor naar een tafel aan het einde van de lopende band. Mag ik dat zeggen, zwarte man? In ieder geval liep hij naar de tafel, zette de tas erop en vroeg aan Hitty of hij de inhoud van de tas mocht bekijken. “Natuurlijk mag u dat,” zei Hitty, heel goed wetende...

Continue reading...

Rattlesnake Shake

We stonden om vijf uur op en liepen om half zes over de houten trottoirs van Tombstone. De straten waren nog leeg. Alleen onze voetstappen waren hoorbaar. Bij de ‘Crystal Palace’ sloegen we rechtsaf. Schuin voor ons, aan de overkant van de straat, lag de ‘Big Nose Kate’ er net als de ‘Crystal Palace’ nog verlaten bij. Zaterdagavond is de gezelligste avond. Er is volop live muziek en er wordt gedanst. Tot laat in de nacht hebben de cowboys en hun ‘little ladies’ zich in de kroegen volgegoten. Nu, op zondagochtend, lagen ze vermoedelijk ergens hun roes uit te slapen....

Continue reading...