Bali

De ‘Jos Brink Smile’

Met de ellebogen tegen z’n zijde en de handen naar buiten zwaaiend kwam hij op ons af. “Hello, how are you?” zei hij met een hoog stemmetje en gaf ons een brede Jos Brink glimlach. “Prima, dank je. Mogen we de kaart?” De grijns werd zo mogelijk nog breder en z’n wimpers knipperden ons toe. Met een wiegend kontje en de armen ietwat wijd zwaaiend, trippelde hij van ons weg, iedereen negerend die onderweg zijn aandacht wilde trekken. Hij kon duidelijk maar één ding tegelijk doen. In dit geval was het de taak van het ophalen van de menukaart. Op...

Continue reading...

Pencuci mulut

Wat een prachtige naam voor het toetje. Pencuci mulut. Letterlijk betekent het de mond wassen. Hitty vroeg om het menu, de daftar makanan. Ze wilde graag een toetje. “Ik wil nog even iets uitzoeken als dessert.” De juffrouw kwam terug met het menu en Hitty zocht een toetje uit. “Wat is het woord voor dessert in het Indonesisch?” vroeg ze. “Pencuci mulut,” antwoordde het meisje. De mond wassen. Wat een prachtige omschrijving. Ik kan er lyrisch van worden. Normaal gesproken hou ik helemaal niet van toetjes. Doe mij maar een koffie. Eventueel met cognac. Eigenlijk bij voorkeur met cognac. Maar,...

Continue reading...

Tjabé rawit

Met een vijzel in de handen kwam hij de keuken uit van de warung aan het strand. Stuk voor stuk haalde hij de steeltjes van de tjabé rawit en de lombok merah. Hij stopte van beiden een handvol in de vijzel en begon te oeleken. Hij maakte ze niet te fijn. Hij kneusde ze en liet ze nog net groot genoeg om de sambal samen met een hap rijst en vis met de hand te kunnen opscheppen en in de mond te schuiven. Vol bewondering keek ik toe hoe hij de rawit en lomboks wegkauwde. Mijn vader hield ook zo...

Continue reading...

Five O’Clock Charlie

Steevast om vijf uur ‘s middags kwam Charlie langs. Van ver hoorden ze z’n vliegtuig aankomen. Onregelmatig pruttelend. En iedere keer presteerde Charlie het om z’n bom naast het doel te werpen. Een scène uit Mash 4077. Five o’clock Charlie was een Noord Koreaan die elke dag om vijf uur precies (en dat was ook het enige dat prima voor elkaar was) een bom kwam werpen op het kamp van Mash 4077, tijdens de oorlog in Korea (eigenlijk een politionele aktie). Hawkeye en Trapper maakten, om hem te hulp te schieten, midden in het kamp een groot wit kruis. En...

Continue reading...

Ik zag vandaag een Bevpetje!

Kennen jullie de schoonmoeder van Dan? De moeder van Roseanne? Natuurlijk kennen jullie haar nog. Die met dat stemmetje. Beverley! Ze heeft altijd wel iets te mauwen over Roseanne en haar gezin. Beverley. Bev! Bev draagt in de serie vaak een pet. Eigenlijk is het een kruising tussen een stoffen hoedje met een klein klepje en een stoffen petje met een klein klepje. Dát petje! Dat Bevpetje! Dat verschrikkelijke petje dat ik op koude dagen vele malen in de Weesper straten tegenkom. Het lijkt wel of de helft van de vrouwelijke bejaarden op de markt zo’n Bevpetje heeft gekocht. Verschrikkelijk....

Continue reading...