Familie

Mijn haar werd alweer te lang. De laatste keer dat ik naar de tukan rambut (de kapper) ging, was in Jakarta. Hitty en Nanny wisten me toen over te halen om eindelijk mijn haar eens te laten fatsoeneren. Aan de overkant bij Nanny is een kleine kapsalon. Daar kon ik voor tienduizend roepia mijn haar laten knippen. Het moet gezegd; de mevrouw die toen mijn haar knipte deed dat snel en kundig. Het was wel een stuk korter dan dat ik gewend was, maar het resultaat van haar arbeid beviel me. Nu, een maand later, was mijn haar weer toe aan...

Uit het raampje van het vliegtuig kijkend zag ik beneden me de stad Jakarta liggen. In al z’n chaos. We draaiden al een tijdje rondjes boven de stad. We mochten van de verkeersleiding nog niet landen en zaten net als de andere vliegtuigen in een parkeerbaan. Waarom? Macet! File! Selamat Datang di Jakarta. Welkom in Jakarta oftewel ‘The Big Doerian’. Voor degenen die niet weten wat een doerian is: Het is een heerlijke vrucht (schijnt het, want ik heb nooit het lef gehad om ervan te proeven) die ongelooflijk stinkt. En neem van mij aan dat die bijnaam voor Jakarta...