Indonesië

Het is zondag. De dag van de waarheid. Vandaag gaan we de kopi Luwak proeven die Ed eerder deze week meenam. Voor deze kaviaar onder de koffie moet je de tijd nemen. Dus kozen we voor de zondag. Het toeval wil (en nee, het is geen sterke koffie verhaal) dat de bedienden van Ed en Nan deze week een jonge luwak hebben gevangen. Misschien wel een jong van de luwak die de tuin overstak. Zo konden we het dier ook ‘ns van dichtbij bekijken. Ze gaan het jong voor honderdduizend verkopen. Roepia’s wel te verstaan. Eerst werd de koffie in de mok...

Liggend op de baleh baleh zagen Nan en ik in het schemer van de avond een luwak (Loewak) voorbij rennen. Een marterachtige civetkat. Hij wordt ook wel ‘koffierat’ genoemd. De door hem gegeten en weer uitgepoepte koffiebonen worden kopi luwak genoemd, de kaviaar onder de koffiesoorten.

We zitten in Jakarta, bij Eddy en Nanny. Het is half vijf en ik ben al wakker. De vorige dag voelde ik me grieperig en ik ben met twee paracetamolletjes naar bed gegaan. Maar op een gegeven moment ben je, hoe ziek ook, uitgeslapen. Wat doe je als je om half vier ‘s ochtends wakker wordt? Je gaat eerst liggen wachten totdat het half vijf is en dan stap je toch echt je bed uit. Tot die tijd, in bed wachtend op een hernieuwde slaapaanval, worden mijn hersens opgestart en produceert mijn overactieve geest onder andere het volgende: Ed en Nan hebben bedienden...