De kudde werd geleid door de herder. Hij leidde ze naar grazige weiden en zorgde er voor dat ze weer heelhuids thuiskwamen. Hij nam ze onder zijn hoede. Bij hem waren ze veilig. Hij hield vol trouwe de wacht en hoorde engelen zingen. We zijn graag op Bali. Ondanks dat het strand in februari en begin maart wel eens extra vies kan zijn omdat de landinwaarts waaiende wind de via de riolen in zee gestroomde troep (meestal plastic zakken en ook wat andere vage dingen waarvan we de oorsprong niet willen kennen) weer terug voert naar de stranden. We zijn...
Continue reading...Indonesië
Prijsvechter
Lekker vliegen hier in Azië. Er zijn genoeg prijsvechters, om uit te kunnen kiezen. Behalve met Air Asia en Lion Air vlogen we ook al met Sempati, Boeraq en Merpati. Deze laatste stuntte ook als laatste. Vorige week nog. Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen. Laten we onze aandacht even houden bij de dag van vandaag. We vlogen met Lion Air vanuit Singapore naar Soerabaya. Eigenlijk hadden we een vlucht van Singapore naar Makassar via Soerabaya, maar omdat de natte moesson extra lang is dit jaar en ook extra nat, besloten we om in Soerabaya uit te...
Continue reading...De Ranaka
De zon ging onder in de baai van Labuan Bajo. Het was adembenemend mooi. Oranje en rode slierten begeleidden hem de zee in. Het was het eerste cadeau dat Flores ons te bieden had. Tijdens dit schouwspel raakten we in gesprek met een jonge Amerikaan. Hij vertelde ons over de vulkaan de Ranaka, die midden op het eiland lag. De vulkaan was net wakker geworden uit z’n eeuwenlange slaap. “Daar moet je naar toe”, zei hij. “Op je weg naar de top kom je bij een open plek, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de werkende vulkaan.” Ietwat sceptisch,...
Continue reading...Awas. Ikan hiu.
De zee was er woest. Schuimend. Gevaarlijk. De zon brandde ons op de rug terwijl we verder zochten naar een natte plek om even in te kunnen afkoelen. De zee zou het niet worden. Alleen al het brullend geluid van de hoge aanstormende golven boezemde ons angst in. Nee, in deze zee kon je je beter niet wagen. Maar het was niet alleen de beruchte woeste zee aan de zuidkust van Java die ons genoeg imponeerde om van een verkoelende duik af te zien. Aan het einde van het strand, dichtbij het dorpje Cipatujah, stond een bord. Een groot bord...
Continue reading...De zee zweeg
Ik heb me altijd verbonden gevoeld met de zee. Op het terrein van haat en liefde; dat dan wel. De zee fascineert me. Net als vele anderen kan ook ik genieten van het ruizen van de branding en van het bulderen van een aanrollende golf die daarna kapot slaat op het strand. Nog mooier en gewelddadiger is het wanneer een golf uit elkaar spat tegen een rotswand. Basalt of krijt; het is me om het even. Gewoon aan komen rollen als golf nummer negen. Aan kracht opgebouwd door de golven nummers één tot en met acht. Kapotslaand op de rotsen...
Continue reading...
