Ik zat aan de bar in een pub in Kuta. Na een fikse strandwandeling was ik de hete Bali-zon ontvlucht en had mezelf een versnapering aangeboden. Ik had een lekkere koude bier Bintang besteld en speurde de bar langs naar wie de andere ‘het is half twaalf, het is tijd voor een biertje’ zuipers waren. Uit de speakers van de duidelijk door een Hollander gerunde bar, klonk de stem van André Hazes, met: “Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren”. Lariekoek. Tegen de bar leunden nog zeker tien andere zuipers die, zo leek het, al veel eerder waren begonnen...
Continue reading...Indonesië
Master Ron
“Selamat datang, master Ron.” Enthousiast begroette ze ons. “Apa kabar, master Ron?” Het was lief bedoeld, maar ik voelde me wel even op de plantage. ‘Master Ron’. Het klinkt zo… Eén van de helden in mijn jeugd was Michiel Adriaenszoon de Ruyter. Inderdaad één van onze grootste zeehelden. Ten tijde van oorlog was hij onze hoogste admiraal, maar in vredestijd hield hij zich bezig met het beschermen van de handelsvaart. De handelswaar? Onder andere sterke zwarte jonge mannen en vrouwen uit Afrika. Ja bah, maar wel gevangen genomen en naar de kust vervoerd door andere zwarte Afrikanen. Neemt niet weg dat Michiel, behalve...
Continue reading...Tortelduifjes
We liepen vandaag al vroeg over het strand. Om zeven uur stonden we op en na de bami goreng dengan telor mata sapi (bami met een spiegelei) als ontbijt, vertrokken we voor onze strandwandeling. Het was nog redelijk koel op het strand. Dat was ook de reden waarom we zo vroeg waren vertrokken. Gisteren hadden we maar weinig puf om te gaan lopen. Het was later op de dag veel te warm geworden om nog het strand op te gaan. Althans voor een wandeling. Gisteren besloten we dus amechtig aan het zwembad te gaan liggen en af en toe een verkoelende...
Continue reading...Meisje van de plantage
“Mina, waar ben je? Kom eens snel. Je moet me helpen.” Pauw was moe. Het was weer zo’n nare schooldag geweest. Ze had zoals gewoonlijk weer niet goed opgelet en met Roosje gekletst terwijl de juf het schrijven met d en t uitlegde. Ze kreeg niet meer op haar kop. Laatst zei de juf: “Bij jou geef ik het op. Je doet maar.” Ze hoorde de baboe de gang opkomen. Ze herkende haar loopje. Ze slofte altijd. Dat irritante sloffen. Ze kon het niet uitstaan. “Schiet verdorie eens op,” riep Pauw. Toen Mina de slaapkamer binnenkwam stak Pauw haar benen...
Continue reading...Koetilan
Aan de buitenmuur bij de keuken van onze bovenwoning in Amsterdam hingen de kooien van de Teroetjoek en de Koetilan. Als ik aan onze woning in Amsterdam denk, dan denk ik ook altijd aan deze twee vogels. Maar ook als ik onze familiegeschiedenis bekijk en denk aan het leven van mijn overgrootvader in Pasoeroean en Probolinggo, dan zie ik altijd vogelkooien. Opgehangen aan de overkapping van het terras. Op het terras staat dan zo’n typisch koloniaal tafeltje met gemakkelijk zittende stoelen. En op het tafeltje staan de glazen met cognac, waar af en toe uit wordt genipt. Uiteraard zitten in...
Continue reading...
