Java

Vera

Ze was eenentwintig jaar oud en bijzonder mooi. Janus had haar in de ‘Tiga Kuda’ (de Drie Paarden) ontmoet. De ‘Tiga Kuda’ is een discotheek in Jakarta, de hoofdstad van Indonesië. In de tijd dat wij daar uitgingen oefenden veel van de meisjes die daar rondliepen het oudste beroep ter wereld uit. Ook Vera was een hoertje. Ze was zonder twijfel één van de mooiste meisjes in de discotheek. Voordat ze Janus ontmoette bezorgde ze vooral toeristen de nacht van hun leven. Hoewel de Indonesische meisjes in de ‘Tiga Kuda’ ook knappe verschijningen waren sprong Vera er met haar bijna...

Continue reading...

Een speciaal moment

We waren weer eens terug op de Bromo, een vulkaan op Oost-Java. Het was alweer de vierde keer, maar het blijft nog steeds even boeiend. De Bromo is een nog actieve vulkaan. Nog steeds borrelt het in het hart en spuwt het z’n hete massa naar de oppervlakte. Rookpluimen geven al van ver aan dat hij nog steeds vol leven zit. De ongezonde zwavellucht komt je tegemoet wanneer je van boven in de krater kijkt. Deze keer maakten we ook een lange tocht door het gebied rond de krater. De dunne aardkorst heeft veel weg van een maanlandschap. Op sommige...

Continue reading...

Prijsvechter

Lekker vliegen hier in Azië. Er zijn genoeg prijsvechters, om uit te kunnen kiezen. Behalve met Air Asia en Lion Air vlogen we ook al met Sempati, Boeraq en Merpati. Deze laatste stuntte ook als laatste. Vorige week nog. Maar laten we niet op de zaken vooruit lopen. Laten we onze aandacht even houden bij de dag van vandaag. We vlogen met Lion Air vanuit Singapore naar Soerabaya. Eigenlijk hadden we een vlucht van Singapore naar Makassar via Soerabaya, maar omdat de natte moesson extra lang is dit jaar en ook extra nat, besloten we om in Soerabaya uit te...

Continue reading...

Awas. Ikan hiu.

De zee was er woest. Schuimend. Gevaarlijk. De zon brandde ons op de rug terwijl we verder zochten naar een natte plek om even in te kunnen afkoelen. De zee zou het niet worden. Alleen al het brullend geluid van de hoge aanstormende golven boezemde ons angst in. Nee, in deze zee kon je je beter niet wagen. Maar het was niet alleen de beruchte woeste zee aan de zuidkust van Java die ons genoeg imponeerde om van een verkoelende duik af te zien. Aan het einde van het strand, dichtbij het dorpje Cipatujah, stond een bord. Een groot bord...

Continue reading...

Koetilan

Aan de buitenmuur bij de keuken van onze bovenwoning in Amsterdam hingen de kooien van de Teroetjoek en de Koetilan. Als ik aan onze woning in Amsterdam denk, dan denk ik ook altijd aan deze twee vogels. Maar ook als ik onze familiegeschiedenis bekijk en denk aan het leven van mijn overgrootvader in Pasoeroean en Probolinggo, dan zie ik altijd vogelkooien. Opgehangen aan de overkapping van het terras. Op het terras staat dan zo’n typisch koloniaal tafeltje met gemakkelijk zittende stoelen. En op het tafeltje staan de glazen met cognac, waar af en toe uit wordt genipt. Uiteraard zitten in...

Continue reading...