Kouthoofd

Er was nauwelijks wind

Dit stukje schreef ik oktober 2009, naar aanleiding van een van de bezoekjes die we wekelijks brachten aan tante Yola Kouthoofd. Ze lag in ‘het Zonnehuis’ een verpleeghuis in Amstelveen. “Dag tante, hoe gaat het nu met u?” Zoals gewoonlijk werden we weer met een glimlach begroet. Alleen was het deze keer een nauwelijks waarneembare. We waren bij tante Yola op bezoek en toen bleek dat ze al een paar dagen koorts had. Ze lag in bed en zag er slecht uit. Ze had rode wangen van de koorts en haar voorhoofd gloeide. Nauwelijks verstaanbaar zei ze met een trillende...

Continue reading...

Game, set and match

“Kom we gaan. Bent u klaar?” Ik keek ma aan met een blik van ‘komt er nog wat van?’ Ze schoof langs me heen naar de gangkast en opende de deur door aan de knop te draaien waarover een door mijn oma gehaakt hoesje zat. “Verdorie,” riep ze en keek naar haar nagel, die in een gat van het haaksel was blijven hangen. “Gelukkig niet gescheurd,” constateerde ze opgelucht. In de kast is een lichtknop, die daar ook erg hard nodig is. Haar tennisschoenen stonden zoals gewoonlijk vooraan, naast haar drie tennisrackets en twee badmintonrackets, maar haar tennisballen waren weer...

Continue reading...

In Memoriam: Pola Krancher-Kouthoofd

IN MEMORIAM Pola Emelie Krancher-Kouthoofd * 8 augustus 1927                                          † 23 juni 2010 (Rede in de H. Laurentiuskerk te Weesp op 30 juni 2010) Lieve mensen, Ik heet jullie welkom namens de kinderen en kleinkinderen van Pola. Fijn dat jullie hebben kunnen komen om met ons afscheid te nemen van onze moeder. Ik denk dat bijna iedereen die hier aanwezig is wel weet dat mamma in Nederlands-Indië is geboren. Om precies te zijn in Batavia. Mijn opa had een topbaan bij de PTT en het gezin had het goed. Men leidde een tamelijk onbezorgd leven. Natuurlijk waren er, net als...

Continue reading...

Bedankt voor het waken

Ik liep de wachtruimte binnen en zag haar zitten. Bijna meteen. Ze zat naast Viel op de bank. Eerst groette ik Viel en Joyce. Daarna de andere familieleden en vrienden die naar de crematieplechtigheid van tante Yola waren gekomen. Althans degenen die in dezelfde wachtruimte zaten. Rechts. Hitty, Ish, Ralf en ik werden namelijk naar de rechter wachtruimte verwezen. Wisten wij veel dat de directe familie van tante in de linker wachtruimte kon plaatsnemen. Maar, rechts was ook goed. Ik moest eerst de aanwezige familieleden en vrienden begroeten. Zij zaten ook rechts en ik weet niet waarom. Ja, eigenlijk weet...

Continue reading...

Vijftig lomboks

Behalve met z’n duiven was m’n vader ook druk in de weer in z’n mini-moestuintje. Voor en achter het duivenhok groeiden de groentes die hij aan het begin van het seizoen had gezaaid. Hij was overdag dan ook bijna altijd in de achtertuin of in de schuur bezig. In de schuur waren de kooien met goulds en rijstvogels. Daar stonden ook de vaten met het vogelvoer. Ook het voer voor de postduiven en de twee perkoetoets. Die twee sierduifjes heeft m’n vader ooit het land laten binnensmokkelen. Twee doosjes met in elk een duifje werden door oma Em onder de jurk...

Continue reading...