Spanje

Ik wil zo graag naar huis

Na een lange rit vanuit Mâcon zijn we in Gerona aangekomen. Eigenlijk houden we er niet van om de hele dag over een snelweg te tuffen en om als een speer door Frankrijk te schieten. Daar is het land per slot van rekening veel te mooi voor. Maar het was nu eenmaal zo en het kon niet anders. We zijn op reis voor een tweemaandelijkse tocht door Frankrijk en Spanje. Normaal gesproken zitten we rond deze tijd in een vliegtuig naar een land in Zuid-Oost Azië, maar dit jaar kan dat niet. Dit jaar gaan Ish en ik een aantal...

Continue reading...

El Soro… Numero Uno! (2/2)

(vervolg) Vanuit Roncesvalles trokken we altijd op de bonnefooi verder door Spanje. Op één van die zwerftochten kwamen we terecht in La Linea, vlakbij Gibraltar. En daar maakten we kennis met Vicente Ruiz, oftewel El Soro. Van beroep matador. Ik hoor nu velen gadverdamme roepen en ik begrijp de kritiek op dit wrede schouwspel, maar voor een antropoloog is het ook een intrigerend fenomeen. Ik ben nu eenmaal nieuwsgierig. Ik wil weten. Zo bezochten we in Granada niet alleen het Alhambra, maar ook de kathedraal waar Ferdinand en Isabella, Johanna en Filips en zoals we lang hebben gedacht ook de...

Continue reading...

El Soro… Numero Uno! (1/2)

Zo’n twintig jaar geleden reden we diverse keren met de auto Spanje rond. Onze rode cabriolet, van het merk Deux Chevaux, bracht op het hoogtepunt van z’n snelheid 130 kilometer per uur op de teller. Eigenlijk tikte de wijzer van het tellertje tegen het einde van de schaal. Om dat moment te bereiken had ons koetsje enkele kilometers aanloop nodig op de snelweg en eerlijk gezegd betwijfel ik de nauwkeurigheid van het meetinstrument. Maar we hadden veel plezier van de auto. Betrouwbaar en goedkoop. Steevast trokken we via Roncesvalles het land binnen. Roncesvalles is bekend van de slag tussen de Basken en Karel de...

Continue reading...

Cartoixa d’Escaladei

Alleen de naam al, ‘Cartoixa d’Escaladei’. Fantastisch! In Catalunya, Noord-Spanje, staat het vervallen klooster ‘Cartoixa d’Escaladei’. Ish zou zeggen dat het een Gnap is. Een bouwval. Een ruïne. Het begon, zo’n 25 jaar geleden, met het tellen van auto’s tijdens de lange ritten naar Spanje. Op een gegeven moment hadden we alle merken gehad en moest er iets anders worden verzonnen. Ish ( toen 5 jaar oud) vond dat we vanaf dat moment alle vrachtwagens met opleggers voor personenauto’s moesten gaan tellen. Ze noemde ze ‘Pangs’. Het werd dus: “Kijk een Pang!’ En uiteraard na een uur of wat: “Ik heb al...

Continue reading...