Untagged

Op jacht naar Rhoon

Kort geleden had ik een behoorlijke aanvaring met ene Karel uit het lieflijke dorp Soest. Karel is zo’n mannetje waarbij je, nadat je een tijdje naar hem hebt moeten luisteren, de neiging krijgt om zijn nek om te draaien. Omleggen heet dat in vakjargon. Karel is in opleiding bij de politie. Hij wordt er scherpschutter. “Het is een speciaal korps, waarbij alleen de beste schutters worden aangenomen,” vertelde hij mij. “Mijn taak wordt het om mensen vanaf een grote afstand uit te schakelen en zo nodig dood te schieten.” Hij keek heel blij toen hij me dit mededeelde. Hij vermeldde...

Continue reading...

God zij dank

In 1995 lukte het CERN ( het in Zwitserland gevestigde Europese laboratorium voor deeltjesfysica) om een seconde lang anti-materie vast te houden. Langer was niet mogelijk. Anti-materie verdwijnt namelijk wanneer het in aanraking komt met materie, de wereld zoals wij die kennen en waar wij in leven. De wereld van lengte, breedte, hoogte, diepte. De wereld van geluid, licht en leven. Het is de wereld waarin de meesten van ons zich prettig voelen. We houden van tastbaar, van kleuren en van klanken. We kunnen maar moeilijk afstand nemen van al het schoons dat materie ons biedt. Materie biedt ons de...

Continue reading...

Live on stage

Geen truc lukte hem. Zelfs de bekende bos bloemen die uit de mouw werd getoverd kwam er knullig uit. Hortend en stotend. Bloem na bloem. De duiven vlogen al onder zijn jas vandaan en het konijn had zich al een weg uit de hoed gevreten, voordat hij aan hun truc toe was. Eigenlijk was het enige dat goed was gelukt, de opkomst van de welgevormde assistente. Heupwiegend kwam ze vanachter de gordijnen het podium opgelopen. Schuddend met haar forse partij borsten en haar beste beentje voorzettend, zwaaide ze haar arm uit en prees hem aan. Applaus, dames en heren. Applaus....

Continue reading...

Minirokjes

Daar stond hij dan, de burgervader van Castelammare di Stabia; een achterstad van Napels. Eerst dacht ik dat het weer een gearresteerde Maffialeider was die ons op tv werd getoond. Ik had de introductie van het interview gemist en meende een gelijkenis te zien met Totò Reïna, de Don van de Corleonesi, één van de beruchtste Italiaanse Maffia Clans. In alles was er die gelijkenis. Van het smotsige maffiakostuum tot en met de doorlopende wenkbrauw. Nu had deze man getracht dat te verbloemen door het wegscheren van het middelste stukje, maar je zag toch duidelijk dat de wenkbrauw oorspronkelijk uit één...

Continue reading...