Weesp e.o.

Saskia’s ring

Ik bezit een kleine gouden ring. Het ligt in een klein doosje, samen met een paar andere ringen. Het is een kleine gouden zegelring. In het zegel staat een gekrulde letter S gegraveerd. De S van Saskia. Ik was zeventien jaar oud en ontmoette haar in Flat 113, een discotheek in Weesp. We hadden al snel contact en waren die middag niet bij elkaar weg te slaan. Wanneer we dansten kroop ze tegen me aan en legde haar hoofd dicht tegen mijn hoofd, af en toe een zoen drukkend in mijn hals. Ze was net iets kleiner dan ik, dus...

Continue reading...

De Rode Baron

De ‘Rode Baron’ was een Duitse gevechtsvlieger tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hij werd geroemd door vriend en vijand. Hij was vaardig in wat hij moest doen en hij was moedig in de manier waarop hij het deed. Zijn taak was om zoveel mogelijk geallieerde vliegtuigen neer te halen. Manfred von Richthofen haalde uiteindelijk tachtig geallieerde vliegtuigen uit de lucht en dat resulteerde erin dat er door het geallieerde opperbevel een grote som geld werd uitgeloofd. Degene die hem kon uitschakelen zou behalve een groot geldbedrag ook de hoogste Britse militaire onderscheiding (het ‘Victoria Cross’) en een eigen vliegtuig ontvangen. De...

Continue reading...

Een fantastische dag

Deze kant oom, deze kant. Flits. Achter u oom. Even omdraaien. Flits. Wacht even. Blijf zo staan. Flits. Flits. Zo ging het een tijdje door. Beduusd draaide oom Didi zich gewillig naar de fotografen. In zijn hand hield hij het boek dat hij kort daarvoor van ons in ontvangst had genomen. Dari Mana? (Waar kom je vandaan?); het eerste deel van het familieboek van de Krancher Clan. Net zo beduusd als oom draaiden wij met hem mee naar de flitsende camera’s. We waren zo trots als pauwen met zeven staarten. “Dat is mijn vader”, hoorden we oom fluisteren toen hij...

Continue reading...

Sjonnie en Fluisterbroek

Tweede pinksterdag was een prachtige zonnige dag. We gingen aan het eind van de middag naar ‘s Graveland. Lekker wandelen. Daar liggen drie prachtige stukken bos van Natuurmonumenten. De ‘Buitenplaatsen’! We komen er graag. Zo’n twee keer per week zijn we er te vinden. ‘Honden aan de lijn’ staat er op het eerste bord dat een bezoeker bij de ingang tegenkomt. Iets verderop struikelde ik al over de eerste loslopende stront-machine. Een klein vadsig wit mormel. Een ondermaatse poedelachtige. De bazin van het vadsige in het rond dravende en achter kleine bosbewoners aanjagende mormel, stond aan de rand van de...

Continue reading...

Hangen bij Hans

Met een klein schaartje knipte hij mijn snor bij. Daarna volgde hij met z’n wijsvinger de contouren van mijn kin en schudde met zijn hoofd. “Wat?” riep ik en deinsde quasi geschrokken terug. “Doodzonde,” zei Hans en schudde weer met zijn hoofd. “Doodzonde!” Hans had me net gekapt en getrimd. Ik was klaar voor mijn huwelijk. Eerst had hij Hitty’s haar gedaan en daarna dat van mij. Hans was onze kapper. Hij was toen ongeveer 35 jaar. Als hij nog leeft zal hij nu zo’n 68 jaar oud zijn. Op zijn wc hingen foto’s van z’n veroveringen. Zijn smaak kennende...

Continue reading...