Weesp

“Hoi Ronnie, kun je me een lift geven naar het station?” “Natuurlijk Henk,” antwoordde ik. “Stap in.” Ik had hem al vele jaren niet gezien. Hij had een rossige, tien centimeter lange baard. Z’n haar zat nog steeds hetzelfde. Ook had hij nog steeds die priemende pretogen. Als pubers trokken we regelmatig met elkaar op. Henk voelde me aan. Als ik me weer eens triest voelde zocht ik hem op. Hij nam altijd de tijd voor me. Ving me op als ik me weer eens door m’n zogenaamde vrienden verlaten voelde. Achteraf denk ik dat ik nooit in dat groepje...

Toen ik vijftien jaar oud was leerde ik gitaar spelen. Maar hoe hard ik ook mijn best deed; een geweldige gitarist ben ik nooit geworden. Ik volgde m’n vrienden in hun poging om een bandje te beginnen en werd gaandeweg dat proces meer en meer genegeerd. Vermoedelijk omdat ze vonden dat ik te weinig talent had. Dat klopte eigenlijk ook wel…, dacht ik. Op een gegeven moment kreeg ik de twaalfsnarige Eko van ‘de Dandy’s’ in m’n bezit en begon te oefenen. Maar, hoe vaak ik ook oefende, mijn vingers waren niet gebouwd voor het solo-spel; de droom van elke...

Het was twee dagen geleden. We stonden net op het punt van vertrekken toen ze opeens op onze patio stond. Een lief meisje van een jaar of acht, met mooie bruine ogen en donker, licht krullend haar. Ze hield een grote bos bloemen in haar handen. Geplukt uit de tuin. Allerlei soorten en kleuren. Een prachtig boeket. “Mag ik u wat vragen?” “Ik wil deze bloemen aan de mevrouw geven van de meneer die dood is gegaan, maar ik weet niet waar ze is.” “Ze is niet hier op de tuin,” zei ik. “Nou dan leg ik het wel op...